Od 1 stycznia 2013 roku ?w ustawie o CIT wprowadzono nowe przepisy (art. 15b) mające na celu likwidowanie zatorów płatniczych. Przepisy te wzbudziły wiele kontrowersji i spowodowały powstanie licznych problemów praktycznych związanych w szczególności z techniczną stroną korekt. Obecna praktyka wskazuje jednak, że podatnicy zaczynają wykorzystywać istniejące sposoby uniknięcia obowiązku uwzględniania korekty kosztów uzyskania przychodów.
Generalne zasady
Ustawodawca nałożył obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania przez podatników w ustalonych terminach kwot wynikających z faktur (a w przypadku ich braku – rachunków lub umów). Korekta powinna zostać zrobiona nie później niż 30 dnia od daty upływu terminu płatności i powinna odpowiadać wartości niezapłaconych zobowiązań, które zostały wcześniej uznane za koszty uzyskania przychodów.
Jeżeli jednak ustalone ?z kontrahentami terminy płatności wynoszą więcej niż 60 dni i dłużnik nie uregulował w tym terminie należnej kwoty, to powinien skorygować koszty uzyskania przychodów ?o wartość nieuregulowa- ?nych zobowiązań najpóźniej ?w 90 dniu od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów.
Podatnicy są uprawnieni do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wartość wcześniejszych zmniejszeń (odwrócenia korekty) w miesiącu, w którym zobowiązania zostaną zapłacone.
Przepisy te stosuje się odpowiednio do podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych i wytworzonych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych ?w tej części, w jakiej zobowiązanie nie zostało uregulowane.