Od decyzji organu drugiej instancji utrzymującego w mocy tę decyzję spółka złożyła skargę do sądu administracyjnego, a następnie po oddaleniu skargi jako bezzasadnej, spółka zwróciła się do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd ten nabrał wątpliwości czy czynności podejmowane przez Vega International w Austrii w związku z udostępnianiem i rozliczaniem kart paliwowych służących do zakupu paliwa przez spółki zależne w ramach grupy mogą zostać uznane za udzielenie kredytów lub pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę, wskazane w art. 135 ust. 1 lit. b dyrektywy 2006/112, i jako takie podlegają zwolnieniu z VAT.
Wyrok Trybunału
Trybunał uznał, że art. 135 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że udostępnienie kart paliwowych przez spółkę dominującą swoim spółkom zależnym, umożliwiające tym ostatnim zaopatrzenie w paliwo pojazdów, których transport zapewniają, może zostać uznane za usługę udzielenia kredytu zwolnioną z podatku od wartości dodanej w rozumieniu tego przepisu. W efekcie, takie czynności nie stanowią dostawy towarów takich jak paliwo, a spółce nie przysługuje zwrot VAT.
Wydając ten wyrok Trybunał w pierwszej kolejności rozstrzygnął czy Vega International świadczy na rzecz swoich spółek zależnych usługę, czy może odsprzedaje towar jakim jest paliwo. Trybunał wziął pod uwagę, że Vega International nie dysponuje jak właściciel paliwem, od zakupu którego domaga się zwrotu VAT. Paliwo to jest bowiem nabywane przez Vega Poland bezpośrednio od dostawców i według jej wyłącznego uznania. Z tego względu Vega Poland decyduje w szczególności o sposobach nabycia paliwa, ponieważ może wybrać, na jakiej stacji usługowej spośród dostawców wskazanych przez Vega International może zatankować paliwo, korzystając z pełnej swobody wyboru jego ilości oraz jakości, jak również momentu zakupu i sposobu wykorzystania paliwa. Ponadto Vega Poland ponosi także całość kosztów związanych z takim tankowaniem, ponieważ Vega International refakturuje na nią to paliwo.
Zdaniem Trybunału, nie można uznać, że Vega International nabywa paliwo, a następnie odsprzedaje je dalej. Rola Vega International ogranicza się do udostępnienia polskiej spółce zależnej, za pośrednictwem kart paliwowych, zwykłego instrumentu pozwalającego jej nabyć to paliwo. Odgrywa ona zatem jedynie rolę pośrednika w ramach transakcji nabycia tego towaru. W konsekwencji, Vega International zajmuje się świadczeniem usług w rozumieniu art. 24 ust. 1 ww. dyrektywy.
Zdaniem Trybunału określenie „udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe" należy interpretować szeroko, wobec czego jego zakresu nie można ograniczać wyłącznie do pożyczek i kredytów udzielanych przez instytucje bankowe i finansowe.
Wszystkie transakcje przeprowadzane za pomocą kart paliwowych udostępnionych przez Vega International jej spółkom zależnym, w tym Vega Poland, są scentralizowane przez spółkę dominującą w Austrii, która otrzymuje od dostawców paliw faktury wykazujące w szczególności zakup paliwa wraz z VAT. Następnie refakturuje i obciąża inne spółki opłatą w wysokości 2 proc. W efekcie Trybunał uznał, że spółka Vega International świadczy usługę finansową na rzecz Vega Poland, finansując z góry zakup paliwa. Działa zatem w tym zakresie tak jak zwykła instytucja finansowa lub kredytowa.