Podatnik nie złożył broni. Zaskarżył postanowienie o bezprzedmiotowości jego wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, ale w pierwszej instancji przegrał. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po analizie interpretacji ogólnej przywołał zawartą tam konkluzję, że dostawa części – w tym zamiennych – do wyrobów, którym ustawa nie przyznaje statusu wyrobu medycznego, podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT. W ocenie sądu przyjęty w interpretacji ogólnej podział ma charakter kompletny. Zgodził się, że minister finansów w wydanej interpretacji ogólnej dokonał prawnej oceny stanu faktycznego odpowiadającego temu ze spornej sprawy.
Rację podatnikowi – po latach – przyznał dopiero NSA. Zgodził się, że w sytuacji, gdy przedstawione we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe odpowiadają zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej, fiskus ma prawo orzec o jego bezprzedmiotowości. Jednak warunkiem zastosowania tej procedury jest stwierdzenie tożsamości opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz podstaw prawnych zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z zagadnieniem oraz stanem prawnym wynikającymi z interpretacji ogólnej. Jak podkreślił w pisemnym uzasadnieniu sędzia Marek Zirk-Sadowski, ustalenie, że zakresy pytania interpretacyjnego i interpretacji ogólnej pokrywają się, nie powinno budzić wątpliwości. Zwłaszcza biorąc pod uwagę konsekwencje, jakie są skutkiem zastosowania spornej regulacji, tj. odesłania do interpretacji ogólnej i odmowy udzielenia odpowiedzi na pytanie interpretacyjne. A taka sytuacja nie miała miejsca w rozpatrywanej sprawie.
Liczą się detale
NSA zauważył, że z interpretacji ogólnej nie wynika, by zagadnienie opodatkowania preferencyjną stawką dla wyrobów medycznych było rozstrzygane z uwzględnieniem cech czy przeznaczenia części (elementów, wyposażenia) do wyrobów medycznych. Argumenty skarżącego nie były więc przedmiotem analizy w interpretacji ogólnej.
Ponadto, nawet gdyby przyjąć, że przewidziany w interpretacji ogólnej podział ma charakter wyczerpujący, nie jest jasne, jak przebiega. Zdaniem NSA nie wyklucza dopuszczalności badania w ramach interpretacji indywidualnej, czy określone elementy (wyposażenie) z uwagi na swój specyficzny charakter stanowią wyrób medyczny. Sąd zwrócił też uwagę, że stanowisko ministra finansów nie zawierało odniesienia do unormowania zawartego w art. 132 ustawy o wyrobach medycznych. Wyrok jest prawomocny.
Sygnatura akt: I FSK 1629/18
Konrad Piłat doradca podatkowy w kancelarii KNDP Kolibski, Nikończyk, Dec & Partnerzy
Orzeczenie to potwierdza, że dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie może odmówić wydania interpretacji, gdy wniosek dotyczy sytuacji, która nie została jednoznacznie rozstrzygnięta w interpretacji ogólnej. Jeśli zatem wnioskodawca przedstawia do rozstrzygnięcia zagadnienie bardziej szczegółowe niż to, które było przedmiotem interpretacji ogólnej, to powinien uzyskać odpowiedź. Jest to zgodne zarówno z literalnym brzmieniem, jak i z wykładnią celowościową art. 14b § 5a ordynacji podatkowej. Dla wielu podatników to bardzo istotny wyrok, o ile będzie respektowany przez dyrektora KIS. Z naszej praktyki wynika bowiem, że bezpodstawne odmowy wydania interpretacji indywidualnych, z różnych przyczyn, zdarzają się coraz częściej. Zwykle nie są one zaskarżane, ponieważ oznacza to cztero-, pięcioletni spór przed sądem tylko o to, czy dyrektor KIS miał obowiązek wydania interpretacji.
