Jak zostało to już wskazane w poprzedniej części cyklu (DF z 3 grudnia, str. D7), ulga B+R skierowana jest do podmiotów prowadzących opodatkowaną podatkiem dochodowym działalność gospodarczą w Polsce. Oznacza to, że podstawowym warunkiem skorzystania z ulgi jest prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej na terenie Polski.
Czym jest zatem działalność badawczo – rozwojowa? Możemy zacząć od spojrzenia na definicję, która znajduje się w przepisach podatkowych. A mówiąc bardziej precyzyjnie, była zawarta, ponieważ od 1 października br. przepisy podatkowe zawierają odwołanie do definicji zawartych w ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce >patrz ramka.
Czytaj także: Koszty pracownicze a prawo do ulgi B+R
Jeśli ktoś czytając wskazane definicje doszedł do wniosku, że są one sformułowane w sposób bardzo ogólny, to jest to właściwy wniosek. Niemniej jednak w tym przypadku nie powinien to być zarzut do naszego rodzimego ustawodawcy, gdyż definicja zasadniczo bazuje na pojęciach wypracowanych na forum międzynarodowym. Z drugiej strony, trudno oczekiwać, aby udało się zamknąć w sztywne ramy opis działalności, której celem jest przekraczanie granic i ram nauki i technologii.
Tak czy inaczej, mamy ogólną definicję do użycia w bardzo konkretnym celu, a więc określenia zakresu przysługującej ulgi B+R. Spróbujmy więc wskazaną definicję rozłożyć na bardziej konkretne elementy składowe >patrz schemat.