Interpretacja podatkowa: dojazd na posiedzenie rady nadzorczej to nie podróż

Członkowie rad nadzorczych zapłacą PIT, jeśli spółka zwróci im koszty dojazdu oraz wydatki za wyżywienie i nocleg.

Publikacja: 17.09.2018 06:50

Interpretacja podatkowa: dojazd na posiedzenie rady nadzorczej to nie podróż

Foto: Fotolia.com

Dojazd na posiedzenie rady nadzorczej to nie podróż. Nie ma więc podstaw, by zwrot kosztów dojazdu korzystał ze zwolnienia z podatku. Tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 września 2018 r. (0112-KDIL3-1.4011.308.2018.3.IM).

Czytaj także: Które wydatki na radę nadzorczą spółki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu

Sprawa dotyczyła spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która członkom rady nadzorczej zwraca koszty związane z pełnieniem tej funkcji: dojazdu, noclegów i wyżywienia. Spółka napisała, że członkowie rady biorą kilka razy w roku udział w jej posiedzeniach, zwykle w siedzibie spółki. Regulamin rady nadzorczej wskazuje, że posiedzenia rady odbywają się w miarę potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz na kwartał. Zgodnie z art. 2221 § 2 kodeksu spółek handlowych, przysługuje im zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady. Wnioskodawca pokrywa koszty związane z podróżami, zakwaterowaniem, wyżywieniem oraz koszty wykonywania indywidualnego nadzoru. Ponadto członkom rady przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej przez walne zgromadzenie.

Spółka zapytała, czy należności otrzymywane przez członków rady nadzorczej, stanowiące zwrot kosztów podróży na posiedzenie oraz zwrócone koszty zakwaterowania i wyżywienia, są ich przychodem. A jeśli tak, to czy są one zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT.

Nieodpłatne świadczenie

Dyrektor KIS przypomniał, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Do przychodów zalicza się każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika i podróży osoby niebędącej pracownikiem. Zwolnienie przysługuje do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy.

Z art. 21 ust. 13 ustawy o PIT wynika, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i są poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów. Kluczowy jest jednak użyty przez ustawodawcę zwrot „podróż" zarówno w lit. a) dotyczącej podróży służbowej pracownika, jak i w lit. b) odnoszącej się do osoby niebędącej pracownikiem. Różnica treści lit. a) i b) związana jest wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera kodeks pracy. Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej. Niezależnie od tego, pojęcie „podróż" należy rozumieć identycznie.

Wykonywanie zadań w innej miejscowości

Zgodnie z art. 775 § 1 kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, należy zatem przyjąć, że podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań.

Zdarzenie incydentalne i krótkotrwałe

Według Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, należności otrzymywane przez członków rady nadzorczej, stanowiące zwrot kosztów podróży oraz zakwaterowania i wyżywienia, stanowią przychód członka rady nadzorczej i nie mieszczą się w zakresie zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT. Przychód ten należy opodatkować, gdyż członkowie rady nadzorczej nie odbywają podróży, o której mowa w przepisach kodeksu pracy. Podróż to zdarzenie incydentalne, tymczasowe i krótkotrwałe w stosunku do zadania powierzonego członkom rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji.

Dyrektor KIS uznał, iż „z uwagi na charakter wykonywanej pracy nie można zatem uznać, że członkowie rady nadzorczej podróżując na posiedzenia przebywają w podróży. Przejazdy te związane są z pełnioną przez nich funkcją w ramach powołania i nie mają charakteru incydentalnego w stosunku do wykonywanych w spółce zadań. W konsekwencji, na wnioskodawcy, jako płatniku, będzie ciążył obowiązek poboru i odprowadzenia podatku (zaliczek) na PIT".

Dyrektor KIS przypomniał, że płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek). Kwoty te wpłacają na rachunek urzędu skarbowego według siedziby płatnika.

W opinii skarbówki, nie ma znaczenia, że wydatki członków rady nadzorczej są pokrywane przez spółkę pośrednio. Niezależnie od tego, w jaki sposób są ponoszone, nie korzystają ze zwolnienia z podatku.

Podstawa prawna:art. 10 ust. 1 pkt 2, art. 13 pkt 7 oraz art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 1059), art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 917 ze zm.)

Grzegorz Grochowina menedżer w KPMG w Polsce

Organy podatkowe w bardzo wąski sposób interpretują pojęcie „podróż". Szkoda, że Dyrektor KIS nie wziął pod uwagę argumentacji wskazanej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 maja 2018 r. (II FSK 1446/16). NSA uznał, że skoro ustawodawca w 21 ust. 1 pkt 16 ustawy PIT mówi o podróży odbywanej w celu uzyskania przychodu, to w przypadku osób niebędących pracownikami przepis ten ma zastosowanie do zwrotu kosztów w związku z odbywaniem przez nich podróży w celu realizacji umowy. Nie ma bowiem podstaw, aby pojęciu podróży nadawać takie samo znaczenie, jakie przyjmuje się dla podróży służbowej. Sąd orzekł, że skoro członkowie rady nadzorczej nie są pracownikami, to do wypłacanych im świadczeń można zastosować zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT. Mimo iż fiskus nie zastosował takiej interpretacji przepisów, to orzeczenie NSA otwiera drogę do zmiany niekorzystnego dla podatników stanowiska. A spółki zwracające koszty członkom rad nadzorach, które otrzymają niekorzystne dla siebie interpretacje, mają szanse na wygraną przed sądami administracyjnymi.

Dojazd na posiedzenie rady nadzorczej to nie podróż. Nie ma więc podstaw, by zwrot kosztów dojazdu korzystał ze zwolnienia z podatku. Tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 września 2018 r. (0112-KDIL3-1.4011.308.2018.3.IM).

Czytaj także: Które wydatki na radę nadzorczą spółki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu

Pozostało 95% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Spadki i darowizny
Poświadczenie nabycia spadku u notariusza: koszty i zalety
Podatki
Składka zdrowotna na ryczałcie bez ograniczeń. Rząd zdradza szczegóły
Ustrój i kompetencje
Kiedy można wyłączyć grunty z produkcji rolnej
Sądy i trybunały
Sejm rozpoczął prace nad reformą TK. Dwie partie chcą odrzucenia projektów