Zgodnie z przepisami za nieuczciwą praktykę rynkową jest uznawane takie postępowanie przedsiębiorcy, które wprowadza w błąd konsumentów. Przy tym wprowadzania błąd nie należy utożsamiać z mówieniem nieprawdy albo celowym, świadomym przeinaczaniem pewnych informacji. Wprowadzanie w błąd to także milczenie i zatajanie ważnych dla klienta danych.
Wszystkie takie działania mogą powodować podjęcie przez konsumenta decyzji, której nie podjąłby, mając dostęp do rzetelnych danych. Pominięciem istotnej informacji, które wprowadza w błąd jest m.in. nieujawnianie handlowego celu praktyki. Wynika to wprost z przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (DzU z 2016r., poz. 3).
W myśl art. 4 praktyka stosowana przez przedsiębiorców wobec konsumentów jest nieuczciwa, jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu. Za nieuczciwą praktykę rynkową uznaje się w szczególności praktykę rynkową wprowadzającą w błąd. Jak dalej stanowi ustawa w art. 6, praktykę rynkową uznaje się za zaniechanie wprowadzające w błąd, jeżeli pomija istotne informacje potrzebne przeciętnemu konsumentowi do podjęcia decyzji dotyczącej umowy i tym samym powoduje lub może powodować podjęcie przez niego decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął. W myśl tego przepisu, wprowadzającym w błąd zaniechaniem może być w szczególności:
- zatajenie lub nieprzekazanie w sposób jasny, jednoznaczny lub we właściwym czasie istotnych informacji dotyczących produktu,
- nieujawnienie handlowego celu praktyki, jeżeli nie wynika on jednoznacznie z okoliczności i jeżeli powoduje to lub może spowodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął (art. 6 ust. 3 pkt 2).
