SO w Krakowie pyta, czy różnicowanie przez pracodawcę sytuacji wewnątrz grupy pracowników, wyróżnionej ze względu na cechę chronioną, jest zakazane przez prawo europejskie.
Sprawę opisuje Helsińska Fundacja Praw Człowieka, której adwokaci - adw. dr Anna Maria Niżankowska-Horodecka oraz adw. Magdalena Podskalna z Kancelarii Niżankowska, Szumielewicz – Adwokaci i Radcowie Prawni sp.p. na zasadach pro bono reprezentuję panią Izabellę.
Kobieta była zatrudniona w jednym z krakowskich szpitali na stanowisku psychologa. Od 2011 r. miała orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, które przekazała pracodawcy. W 2015 r. na wewnętrznej stronie internetowej szpitala ukazała się informacja o przyznaniu specjalnego dodatku pracownikom, którzy dostarczą orzeczenie o niepełnosprawności.
Dodatek przyznawany był indywidualnie określonym pracownikom na podstawie jednostronnej decyzji dyrektora szpitala. Dodatek miał być przyznawany wyłącznie osobom, które złożyły orzeczenie o niepełnosprawności po 1 września 2014 r., niezależnie od daty otrzymania orzeczenia. Pani Izabella nie otrzymała dodatku, ponieważ orzeczenie o stopniu niepełnosprawności złożyła dużo wcześniej.
Sąd Rejonowy uznał, że Pani Izabelli nie przysługuje roszczenie o zapłatę dodatku do wynagrodzenia i nie dopatrzył się dyskryminacji w tej sprawie. Zdaniem sądu zastosowanie przez pracodawcę kryterium wypłaty zasiłku budzi wątpliwości, ale nie można stwierdzić, aby miało miejsce zastosowanie niedozwolonego kryterium różnicowania pracowników w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Sąd uznał, że zróżnicowanie pracowników ze względu na datę przedłożenia dokumentu nie stanowi różnicowania ze względu na cechę osobistą, zatem nie może stanowić ona kryterium dyskryminacji.