Czytaj także: Na czym polega solidarność wierzycieli
Dłużnik może spełnić omawiane świadczenie, według swego wyboru, do rąk któregokolwiek z wierzycieli solidarnych. Jednakże, w razie wytoczenia powództwa przez jednego z wierzycieli, dłużnik powinien świadczyć do jego rąk. Jest to istotne, ponieważ zaspokojenie innego, niż powód, wierzyciela jest równoznaczne ze spełnieniem świadczenia do rąk osoby nieuprawnionej do jego odbioru. Wygaśnięcie długu nastąpi więc wtedy tylko wówczas, gdy pozywający wierzyciel skorzystał z tego świadczenia lub potwierdził jego przyjęcie. Wyeksponować również należy, iż współuczestnictwo po stronie wierzycieli ma charakter materialny, ale nie konieczny ani jednolity.
Kto jest odpowiedzialny
W sytuacji, gdy jeden z wierzycieli solidarnych przyjął świadczenie, treść istniejącego między współwierzycielami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach jest on odpowiedzialny względem pozostałych. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, wierzyciel, który przyjął świadczenie, jest odpowiedzialny w częściach równych.
Kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z tych dłużników zwalnia pozostałych. Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.
Działania i zaniechania jednego z dłużników solidarnych nie mogą szkodzić współdłużnikom. To są zachowania, które mogą pogorszyć pozycję pozostałych dłużników zarówno względem wierzyciela, jak i w stosunkach wewnętrznych między nimi. Do grupy tych zachowań można zaliczyć m.in.: zrzeczenie się zarzutu przedawnienia, czy uznanie roszczenia.
Przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia w stosunku do jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników.