Przepisy wprowadzane przez ustawodawcę w związku z obecnym stanem epidemii dotyczą nie tylko pomocy dla przedsiębiorców, ale regulują też doraźnie wiele innych dziedzin życia. W tzw. tarczy antykryzysowej 2.0 wprowadzono m.in. regulacje modyfikujące zasady doręczania przesyłek pocztowych. Mogą one skutkować znacznym utrudnieniem w doręczaniu pracownikom oświadczeń woli odnoszących się do stosunku pracy, w szczególności zmierzających do jego rozwiązania, gdy pracodawca nie ma możliwości wręczenia takich oświadczeń osobiście w zakładzie pracy i zdecyduje się na przesłanie oświadczenia pocztą.
Bez fikcji doręczenia
Artykułem 98 tarczy 2.0 wprowadzono regulację wyłączającą przyjęcie fikcji doręczenia nieodebranej przesyłki pocztowej, która była awizowana. Zgodnie z wprowadzoną zasadą, nieodebranych pism podlegających doręczeniu za potwierdzeniem odbioru przez operatora pocztowego nie można uznać za doręczone w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz przed upływem 14 dni od dnia zniesienia tych stanów, jeżeli termin odbioru określony w zawiadomieniu o pozostawieniu takiego pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru przypadał w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
Ta regulacja może nieść bardzo poważne skutki dla obrotu prawnego, a zwłaszcza daty wywarcia skutku przez oświadczenie woli przesyłane drogą pocztową. Zgodnie z obowiązującymi zasadami prawa cywilnego dotyczącymi chwili złożenia oświadczeń woli (art. 61 § 1 k.c.), oświadczenie woli jest złożone, gdy doszło do adresata w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią. Zatem w świetle tej zasady brak fizycznego odbioru oświadczenia nie skutkuje brakiem możliwości uznania go za doręczone. W praktyce przyjmuje się, że w razie nieodebrania przesyłki po jej podwójnym awizowaniu powstaje domniemanie jej doręczenia, chyba że adresat wykaże, iż nie miał możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia w tym okresie.
Czytaj także:
