Emisja obligacji jest obecnie coraz popularniejszym sposobem pozwalającym przedsiębiorstwom uzyskać środki na realizację planowanych inwestycji. Pozyskanie kapitału obcego poprzez emisję obligacji stanowi doskonałą alternatywę dla kredytów bankowych. W przypadku bowiem emisji obligacji, to emitent ustala ich oprocentowanie. Pozyskanie środków na skutek emisji obligacji może także okazać się znacznie prostsze i szybsze niż w przypadku zaciągania kredytu bankowego. Trzeba jednak pamiętać, że przedsiębiorca (emitent obligacji) - poza odsetkami wypłacanymi obligatariuszowi – musi się liczyć także z innymi kosztami, związanymi bezpośrednio z emisją obligacji, takimi jak koszty doradcy prawnego, doradcy finansowego, agencji ratingowych, koszty marketingowe oraz inne koszty związane z przygotowaniem transakcji emisji obligacji. Co do zasady, koszty te będą mogły jednak zostać zaliczone przez przedsiębiorcę do kosztów uzyskania przychodów.
Czytaj także: Najsłabsi będą mieć problem z emisją obligacji
Negatywny katalog
W ustawie o CIT kwestie kosztów uzyskania przychodów należy zostały uregulowane w art. 15 ust. 1. Zgodnie z tym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów należą wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródeł. Jako kosztów podatkowych nie uznaje się jednak tych wydatków, które zostały wprost wskazane przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
W tym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie zostały wymienione wydatki związane z emisją obligacji. Przepis ten wskazuje jedynie, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na wykup obligacji, pomniejszonych o kwotę dyskonta (art. 16 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT). Jest to rozwiązanie racjonalne, jeśli się weźmie pod uwagę, że wpływy z emisji obligacji nie stanowią dla emitenta przychodu podatkowego.
Tym samym, koszty związane z emisją obligacji będą mogły stanowić dla emitenta koszty uzyskania przychodów. Warunkiem jest oczywiście spełnienie ogólnych przesłanek warunkujących możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.