W myśl art. 2 pkt 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wszelkie postaci energii, w tym energii elektrycznej, są towarami. Zasadniczo zatem jej sprzedaż stanowi dla potrzeb VAT dostawę towarów. Niekiedy jednak klasyfikacja świadczeń związanych z energią elektryczną budzi wątpliwości zarówno podatników, jak i organów podatkowych. Przykładem dla tego rodzaju sporów jest chociażby prowadzenie stacji doładowujących samochody elektryczne.
Czytaj też: Ładowanie pojazdów elektrycznych – dostawa czy usługa
Istotą działania stacji ładowania samochodów elektrycznych jest przesłanie energii elektrycznej niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania pojazdu. Ze względu na specyfikę wykorzystywanego sprzętu czas ładowania może znacząco się różnić. Można wskazać urządzenia, które pozwalają doładować samochód elektryczny nawet w domu. Zastosowanie służących temu bardziej wydajnych oraz bardziej nowoczesnych urządzeń pozwala na przyspieszenie całego procesu. Nie dziwi zatem wzrost liczby stacji, które specjalizują się w tego typu działalności.
Tak jak na stacji benzynowej
Kwestia odpowiedniego sklasyfikowania takiego rodzaju czynności jest fundamentalna dla przedsiębiorców działających w tej branży. Dotychczas dominujący był pogląd, zgodnie z którym podatnicy doładowujący samochody elektryczne, dokonywali w istocie dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Organy podatkowe stały na stanowisku, że ideą tego rodzaju czynności jest pobranie energii elektrycznej do jego pojazdu przez klienta stacji. Taki pogląd przyjął Dyrektor Krajowej Informacji w interpretacji indywidualnej z 15 maja 2017 r. (2461-IBPP2.4512.145.2017.1.KO), który porównał stację ładowania pojazdów elektrycznych do standardowej stacji benzynowej. Stwierdził: „Analogicznie należałoby uznać, że użytkownik pojazdu o napędzie benzynowym korzysta ze stacji paliw nie w celu pobrania niezbędnego mu paliwa, lecz w celu możliwości wykorzystania dystrybutora. Przecież również w takim przypadku użytkownik potrzebujący paliwa do napędu pojazdu musi skorzystać z urządzeń na tej stacji dostępnych, a bez których nie mógłby zasilić swego pojazdu. Z analizy powyższego wynika, że za świadczenie główne w niniejszej sytuacji należy uznać dostawę energii elektrycznej, a nie udostępnienie urządzeń do tego służących".
Możliwość korzystania z urządzeń
Odmienne stanowisko zajmują podatnicy, którzy starają się o uznanie ładowania stacji za świadczenie o charakterze kompleksowym, w którym dominującym elementem jest wykonywanie usługi. W myśl tego poglądu głównym świadczeniem jest udostępnianie klientom odpowiednich, wysoce specjalistycznych urządzeń. Jako dodatkowa czynność występuje tutaj dostarczenie energii elektrycznej do samochodu. Organy podatkowe konsekwentnie odmawiały uznania takiego poglądu za prawidłowy. Tak stwierdził np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 maja 2017 r. (1462-IPPP1.4512.120.2017.1.AKO). Zaznaczył, że: „(...) stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym całość opisanych świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz użytkowników pojazdów elektrycznych stanowi jedną czynność podlegającą opodatkowaniu, tj. odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe".
