Z perspektywy MSSF 7 sprawozdania za rok 2018 będą szczególne, ze względu na wymagane ujawnienia, które mają zastosowanie wyłącznie dla okresów rocznych, w których MSSF 9 obowiązuje po raz pierwszy. Szczegółowe ujawnienia mają za zadanie umożliwić odbiorcom ocenę charakteru i istotności zmian wynikających z nowych regulacji. Dodatkowo, zwiększają one porównywalność sprawozdania z danymi finansowymi za poprzedni okres, co kompensuje brak obowiązku przekształcania danych porównawczych przy wdrożeniu MSSF 9. W szczególności MSSF 7 wymaga ujawnienia opisu sposobu zastosowania nowych kryteriów klasyfikacji aktywów finansowych, a także prezentacji dotychczasowych oraz nowych kategorii wyceny dla każdej klasy aktywów oraz odpowiadających im wartości bilansowych.
Sprawozdania za rok 2018 powinny odzwierciedlić również skutki wdrożenia nowego modelu utraty wartości, między innymi poprzez wymóg przedstawienia zmian w saldzie odpisów na dzień przejścia na MSSF 9. Nowa koncepcja oczekiwanej straty kredytowej, która obejmuje aktywa finansowe, zaklasyfikowane jako wyceniane w zamortyzowanym koszcie oraz wartości godziwej przez inne całkowite dochody (inne niż inwestycje w instrumenty kapitałowe), wymaga kalkulacji odpisów również dla ekspozycji, dla których przesłanka utraty wartości nie jest spełniona. W praktyce oznacza to konieczność tworzenia odpowiedniego odpisu od pierwszego dnia ujęcia składnika aktywów finansowych. Nowy standard może więc wpłynąć na sprawozdanie finansowe na pierwszy dzień zastosowania nawet w przypadku, gdy metoda wyceny aktywów finansowych nie ulegnie zmianie.
Przykład
Aktywa finansowe, które były zaklasyfikowane zgodnie z MSR 39 jako pożyczki i należności mogą być w dalszym ciągu wyceniane w zamortyzowanym koszcie, pod warunkiem spełnienia kryteriów klasyfikacyjnych określonych przez MSSF 9. W większości przypadków ich wartość bilansowa zmieni się na moment wdrożenia standardu, pomimo kontynuacji wyceny w zamortyzowanym koszcie – różnica będzie wynikała z odpisu (z tytułu utraty wartości) skalkulowanego na nowych zasadach.
Zmiany w odpisach
Ujawnienia dotyczące odpisów z tytułu utraty wartości nie ograniczają się wyłącznie do pierwszego okresu rocznego, w którym obowiązuje MSSF 9. Rozpoczynając od sprawozdań za 2018 rok, jednostki mają obowiązek prezentacji w formie tabelarycznej uzgodnienia sald odpisów z bilansu otwarcia i bilansu zamknięcia, oddzielnie dla każdej klasy aktywów finansowych. Zmiany w odpisach powinny być przedstawione w podziale na koszyki (stages), determinowane przez poziom ryzyka kredytowego w odniesieniu do momentu początkowego ujęcia aktywów. W efekcie, odbiorcy będą mieli możliwość zrozumienia migracji ekspozycji pomiędzy poszczególnymi koszykami w danym okresie sprawozdawczym. Zmiana w odpisach wymaga odrębnego ujawnienia również dla grup ekspozycji, które podlegają odstępstwom od ogólnego modelu utraty wartości, mogą to być np.: niektóre należności handlowe i aktywa umowne oraz aktywa finansowe z utratą wartości stwierdzoną na moment początkowego ujęcia. Dodatkowe ujawnienia związane z odpisami są wymagane również w przypadku wystąpienia w danym okresie modyfikacji aktywów finansowych, które nie skutkują ich wyłączeniem z bilansu. Nowe wymogi wynikają bezpośrednio z faktu wprowadzenia przez MSSF 9 jednoznacznych wytycznych w zakresie ujęcia księgowego tego typu modyfikacji – nakazują one rekalkulację wartości bilansowej brutto dla modyfikowanego składnika aktywów i rozpoznanie wyniku na modyfikacji, przy zachowaniu oryginalnej efektywnej stopy procentowej.
Element ryzyka kredytowego
Informacje dotyczące odpisów z tytułu utraty wartości osadzone są w szerszym kontekście wymogów ujawnień w obszarze ryzyka kredytowego, które zostały w sposób istotny rozszerzone przez nowy standard. Nacisk na aspekty związane z ryzykiem kredytowym wynika poniekąd z samej filozofii MSSF 9, którego geneza nierozerwalnie związana jest z krytyką poprzedniego podejścia do raportowania utraty wartości aktywów finansowych. Słabości poprzedniego standardu zostały w szczególny sposób uwidocznione w czasie trwania globalnego kryzysu finansowego, co podkreślano stwierdzeniem „too little, too late" – odpisy, zdaniem krytyków, były ujmowane w zbyt niskich kwotach i zbyt późno, nie antycypując przyszłych strat. Odejście od raportowania strat kredytowych w momencie ich poniesienia, tj. w momencie wystąpienia obiektywnej przesłanki utraty wartości, stanowi odpowiedź na te zarzuty. Jednocześnie, rozszerzenie katalogu wymaganych ujawnień ma na celu dostarczenie kompletnego obrazu polityki zarządzania ryzykiem kredytowym. Noty do sprawozdań powinny w szczególności zawierać przyjętą przez spółkę definicję niewypłacalności, kryteria rozpoznania utraty wartości i istotnego wzrostu ryzyka kredytowego, a także opis założeń i szacunków wykorzystanych do kalkulacji odpisów, czyli elementy, które mają charakter uznaniowy.
Alternatywne podejście
MSSF 7 wprowadza również wymóg ujawnień w odniesieniu do opcji wyceny aktywów finansowych, stanowiących alternatywę do metod wyceny wynikających z ogólnych kryteriów klasyfikacji. MSSF 9 dopuszcza dwa przypadki alternatywnego podejścia.