Stalking został spenalizowany przez polskie prawo w 2011 r. Pojęcie to wprowadzono do kodeksu karnego w art. 190a § 1. Ustawowe znamiona czynu różnią się odrobinę od tych ze słownika. Kodeks karny stanowi bowiem: Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Czytaj także: Stalking będzie karany, tak jak znęcanie się
W przepisie ustawodawca posługuje się określeniem „uporczywe nękanie", którego jednak nie definiuje. Według Wielkiego Słownika Języka Polskiego PAN nękać to: męczyć kogoś, dokuczać komuś. Według Słownika Języka Polskiego PWN nękać to: ustawicznie dręczyć kogoś. Nękaniem nazwiemy więc zachowanie, które powoduje przykrość lub wyrządza krzywdę. Wyrządzenie przykrości musi mieć jednak charakter działań powtarzalnych, odbieranych przez drugą stronę jako dręczenie, skutkujących poczuciem zagrożenia lub naruszeniem prywatności. Nękanie najczęściej będzie zbiorem zachowań, które obiektywnie będą nosiły cechy postępowania prowadzącego do udręczenia, trapienia, upokorzenia.
Straszy, wyśmiewa, obraża
Gdy stalkerem jest dziecko, rodzaj uporczywie dokonywanej czynności będzie z reguły inny od tego, które dokonuje dorosły stalker – ten najczęściej wysyła esemesy z pogróżkami. Dziecko najczęściej będzie publicznie, wulgarnie zwracać się do innego dziecka; będzie stosować „drobną" przemoc fizyczną np. poprzez popchnięcie lub wyrwanie z rąk plecaka; będzie utrwalać wizerunek innego dziecka, przerabiać go i rozpowszechniać bez woli portretowanego; działać na niekorzyść dziecka w jego grupie rówieśniczej – obgadywać, rozpowszechniać plotki; może także działać w sposób bardziej wyrafinowany i wzywać na adres innego dziecka pogotowie, policję, zamawiać pizzę; umieszczać w miejscach publicznych numer telefonu ofiary, co spowoduje, że wiele innych osób zacznie do niej telefonować; podglądać rówieśnika w toalecie czy rozpowszechniać informacje o orientacji seksualnej dziecka. Żeby mówić o stalkingu, takie zachowanie musi wywołać u ofiary poczucie zagrożenia, a więc lęk i obawę, że mogą ją spotkać nieprzyjemności. Skutek nękania może więc polegać na odczuwaniu lęku, zmianie swoich relacji z innymi osobami, szukania pomocy u lekarza, wymuszonej zmianie istotnych spraw w życiu prywatnym np. numeru telefonu, szkoły etc.
Szkoła lub rodzice/opiekunowie prawni mogą także złożyć do sądu rodzinnego i opiekuńczego wniosek o wgląd w sytuację nieletniego stalkera, żeby zbadać jego sytuację rodzinną. Brak umiejętności opiekuńczo-wychowawczych rodziców może bowiem negatywnie wpływać na zachowanie dziecka. Przed złożeniem tego wniosku należałoby jednak udać się na dyżur do sędziego rodzinnego lub spotkać z adwokatem lub radcą prawnym.
