Pracownik, który wykonuje obowiązki służbowe dla pracodawcy zagranicznego niemającego w Polsce siedziby ani przedstawicielstwa, sam jest odpowiedzialny za prawidłowe naliczenie i odprowadzenie do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (art. 44 ust. 3a ustawy o PIT). Jeżeli płatnikiem składek jest pracodawca, to zobowiązany jest przekazać pracowniko- wi kwotę wynagrodzenia brutto pomniejszoną o składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Pracownik z otrzymanego wynagrodzenia zobowiązany jest naliczyć i przekazać na odpowiedni rachunek bankowy do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania kwotę zaliczki na PIT.
W praktyce to pracodawca opłaca zarówno zobowiązania wobec ZUS, jak i urzędu skarbowego, przekazując na rachunek bankowy pracow- nika kwotę pomniejszoną o zapłacone sumy. Wprawdzie rozwiązanie to jest wygodne dla pracownika, jednak nie zdejmuje z niego odpowiedzialności za prawidłowe naliczenie i przekazanie odpowiedniej kwoty podatku do urzędu. Mimo że pracodawca zagraniczny, rejestrując się jako płatnik składek, musiał mieć nadany NIP jako identyfikator podatkowy, na przelewie do urzędu skarbowego podawany jest NIP pracownika jako symbol formularza PIT. Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku powierzenia przez pracodawcę pracownikowi obowiązku płatnika składek. Pracownik staje się płatnikiem składek oraz nadal jest płatnikiem podatku.
Dokument
Oprócz miesięcznych obowiązków podatkowych warto pamiętać o rozliczeniu rocznym podatnika. Pracownik w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym uzyskał dochód od zagranicznego pracodawcy, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, powinien prawidłowo naliczyć i przekazać na rachunek urzędu skarbowego zaliczkę. Ponieważ przez cały rok, nawet po przekroczeniu progu podatkowego, może być stosowana 18-proc. stawka podatku, a stosowanie wyższej jest dobrowolne, może się okazać, że w rozliczeniu rocznym powstanie znaczna niedopłata podatku dochodowego od osób fizycznych. Taki pracownik nie dostanie informacji PIT-11, którą otrzymuje osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę u polskiego pracodawcy. Jeżeli podatek uiszczał pracodawca zagraniczny, to dokumentem, który pracownik otrzyma, może być karta podatkowa lub karta wynagrodzenia, w której powinny zostać wyszczególnione niezbędne do rozliczenia składniki wynagrodzenia bądź po prostu informacja o uzyskanym w ciągu roku przychodzie, odprowadzonych składkach na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczkach na podatek dochodowy. Jeżeli pracownik sam opłacał podatek, to sam musi obliczyć swój roczny dochód, który następnie rozlicza na formularzu PIT-36.
Termin zapłaty składek
Wynagrodzenie wypłacone w obcej walucie powinno być przeliczone na złote. Zgodnie z ustawą o PIT kursem właściwym jest kurs z dnia otrzymania wynagrodzenia lub postawienia go do dyspozycji pracownika, ogłaszany przez bank, z którego usług korzystał pracownik, i mający zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli pracownik nie korzysta z usług banku, to właściwy jest średni kurs walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania wynagrodzenia przez pracownika.
Wydawałoby się, że dochód pracownika zatrudnionego u zagranicznego pracodawcy powinno się obliczać tak samo jak dochód pracownika zatrudnionego przez pracodawcę mającego siedzibę lub przedstawicielstwo w Polsce. Od uzyskanego przychodu odlicza się składki na ubezpieczenia społeczne, składkę na ubezpieczenie zdrowotne, miesięczne zryczałtowane koszty uzyskania przychodu, od zaliczki na podatek dochodowy natomiast 7,75 proc. składki na ubezpieczenie zdrowotne. Pierwszą różnicą jest jednak to, że nie odlicza się 46,33 zł miesięcznie, gdyż nawet na żądanie pracownika nie pomniejsza się zaliczki o 1/12 kwoty wolnej od podatku.
