28 lipca 2016 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie toczącej się pomiędzy prawnikiem Nilsem-Johannesem Kratzerem przeciwko R+V Allgemeine Versicherung AG mającej za przedmiot zasady równości szans, równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy oraz dyskryminacji ze względu na płeć (C-423/15).
W wyroku TSUE orzekł, że osoba ubiegająca się o stanowisko pracy, która faktycznie nie zmierza do uzyskania tego stanowiska, lecz jedynie usiłuje uzyskać formalny status kandydata wyłącznie w celu dochodzenia odszkodowania, nie jest objęta pojęciem „dostępu do zatrudnienia lub wykonywania zawodu" w rozumieniu przepisów unijnych dotyczących warunków równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy.
W poszukiwaniu stażysty
Stan faktyczny, na podstawie którego orzekał TSUE, przedstawiał się następująco. W marcu 2009 r. pozwana spółka R+V opublikowała ogłoszenie o naborze na stanowiska stażystów przeznaczone dla absolwentów m.in. prawa. Kryteria naboru obejmowały posiadanie dyplomu ukończenia studiów z oceną bardzo dobrą, praktyczne doświadczenie uzyskane w wyniku kształcenia oraz pozytywne zaliczenie obu państwowych egzaminów prawniczych i specjalizacji z dziedziny prawa pracy lub wiedzy medycznej.
N.J. Kratzer zgłosił swoją kandydaturę, będąc przekonany, że spełnia wszystkie kryteria określone w ogłoszeniu o naborze. Jednak 19 kwietnia 2009 r. pozwana spółka odrzuciła tę kandydaturę, informując go jednocześnie, że nie może zaoferować mu zatrudnienia. Kretzer skierował do R+V zażalenie na piśmie, w którym żądał odszkodowania w wysokości 14 000 EUR z powodu dyskryminacji ze względu na wiek.
Odmowa i odwołanie
Spółka odmówiła spełnienia jego roszczenia. W efekcie Kretzer wniósł do sądu pracy w Niemczech powództwo o odszkodowanie w wysokości 14 000 EUR z powodu dyskryminacji ze względu na wiek oraz 3500 EUR z powodu dyskryminacji ze względu na płeć – gdy dowiedział się, że wszystkie stanowiska stażystów zostały obsadzone przez kobiety, mimo że podział pod względem płci w odniesieniu do wszystkich kandydatur zgłoszonych na te stanowiska był prawie parytetowy.
