Przepisy nie dopuszczały różnicowania pracowników ze względu na ich przynależność związkową również przed wejściem w życie nowelizacji ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 1881 ze zm.; dalej: ustawa). Jednak wprowadzony od 1 stycznia 2019 r. do tej ustawy art. 3 precyzuje zakres ochrony, określa podmioty, które są chronione przed nierównym traktowaniem, a także konsekwencje złamania zakazu nierównego traktowania przez pracodawcę.
Czytaj także: Związki zawodowe pod kontrolą pracodawcy
Kwestia członkostwa
Przywołany przepis zakazuje różnicowania sytuacji zatrudnionych ze względu na przynależność do związku zawodowego. Członka organizacji związkowej nie wolno zatem traktować gorzej niż osób, które do związku nie należą.
Jednak nie tylko przynależność do organizacji związkowej może być kryterium różnicującym osoby zatrudnione. Zakazane jest także traktowanie kogoś gorzej z powodu tego, że do związku zawodowego nie należy. Pracodawca nie może więc np. odmówić takiej osobie określonych świadczeń, które postanowił wypłacać tylko członkom związku zawodowego.
Wreszcie za kryterium niedozwolonego różnicowania zostało również uznane wykonywanie funkcji związkowej. Tym samym nie można traktować pracownika odmiennie np. ze względu na pełnienie przez niego określonej funkcji w zarządzie związku zawodowego.