Tworzenie prawa w Polsce kojarzy się głównie z ul. Wiejską w Warszawie i znajdującym się tam parlamentem. Ale prawo to jest również kreowane przez jednostki samorządu terytorialnego, a w szczególności przez jej organy uchwałodawcze – radę gminy, radę powiatu czy też sejmik województwa. Podatek od nieruchomości, opłata od posiadania psa czy też kształtowanie polityki przestrzennej to tylko przykłady możliwych obszarów regulowanych uchwałami organów poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego.
Nie tylko prawo do skargi
Prawo pochodzące od jednostek samorządu terytorialnego przenika naszą codzienność, wpływając na sferę nie tylko uprawnień, ale i obowiązków. Zdarza się ponadto, iż wiele z wspomnianych uchwał spełnia przy tym cechy aktu prawa miejscowego, wymienionego wprost w art. 87 ust. 2 oraz art. 94 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, posiadając moc powszechnie obowiązującą na terytorium danej jednostki samorządu terytorialnego.
Okazuje się jednak, iż obywatele nie są tylko biernymi „odbiorcami" wszystkich wspomnianych regulacji pochodzących od danej jednostki samorządu terytorialnego, zwłaszcza gdy naruszają one ich interes prawny lub uprawnienie. Ustawodawca przyznał im określony instrument w postaci skargi do sądu administracyjnego. Można z niego skorzystać, gdy uchwały rady gminy, organu powiatu lub organu samorządu województwa podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej naruszają interes prawny lub uprawnienie, stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym czy też art. 90 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa. Dodać przy tym należy, iż organ nadzoru nad daną jednostką samorządu terytorialnego, a także prokurator oraz Rzecznik Praw Obywatelskich również mają możliwość zaskarżenia wspomnianych aktów do sądu administracyjnego, wspomagając obywatela we wspomnianej walce.
Zdarza się jednak, że w sprawie ze skargi na uchwałę organu jednostki samorządu terytorialnego można być nie tylko podmiotem skarżącym – wobec naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, ale także uczestnikiem tego postępowania. W pewnych sytuacjach, po spełnieniu przewidzianych prawem przesłanek, wstąpienie do postępowania w charakterze uczestnika jest bowiem możliwe na podstawie art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przepis ten stanowi, że osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym i nie wniosła skargi, może zgłosić swój udział w postępowaniu, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego. Uprawnienie to przysługuje również organizacji społecznej, w sprawach innych osób, jeżeli dotyczy ona zakresu jej statutowej działalności, a udział tej organizacji odpowiada celowi postępowania sądowoadministracyjnego i sprzyja społecznej kontroli postępowania (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu składu siedmiu sędziów z 28 września 2009 roku, sygn. akt: II GZ 55/09).