Czy sąd krajowy może pominąć zaświadczenie potwierdzające przynależność pracownika delegowanego do systemu ubezpieczeń społecznych innego państwa członkowskiego, wydane przez instytucję właściwą z tego państwa? Czy wystarczy, że powoła się na oczywistą sprzeczność pomiędzy stwierdzonymi warunkami jego pracy a podstawą prawną, na którą powołała się instytucja właściwa? Wreszcie, co w sytuacji, gdy instytucja, która wydała zaświadczenie, nie wycofa lub nie uchyli kwestionowanych zaświadczeń, mimo zgłaszanych jej zastrzeżeń przez instytucję z państwa przyjmującego delegowanych pracowników?
Na te pytania odpowie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, rozpoznając wniosek francuskiego Sądu Kasacyjnego o wydanie orzeczenia prejudycjalnego w sporze, który dotyczy nieopłaconych do francuskiego systemu ubezpieczeń społecznych składek za personel sezonowy niemieckiego armatora statków wycieczkowych (A-Rosa Flussschiff GmbH przeciwko francuskiej instytucji zabezpieczenia społecznego Urssaf Alzacji oraz szwajcarskiej instytucji zabezpieczenia społecznego dla kantonu Gryzonii).
Trybunał przyjął zapytanie do rozpoznania jesienią 2016 r. Jego stanowisko może mieć decydujące znaczenie dla oceny coraz powszechniejszej praktyki państw starej Unii nieuznawania zaświadczeń A1 wydawanych przez kraje nowej Unii.
Właściwy system ubezpieczeń
Niemiecka spółka A-Rosa Flussschiff GmbH zajmowała się organizacją rejsów wycieczkowych na różnych rzekach w Europie. Personel pokładowy rekrutował i zatrudniał oddział spółki w Szwajcarii. Następnie kierował on pracowników do pracy na różnych statkach wycieczkowych.
W komentowanej sprawie pracownicy trafili do dwóch wycieczkowców pływających po Rodanie i Saonie, wewnętrznych rzekach we Francji. W związku z zatrudnieniem przez oddział w Szwajcarii personel statków został zgłoszony do ubezpieczenia społecznego w Gryzonii. Instytucja właściwa wydała dla nich zaświadczenia E 101, które potwierdzały ich przynależność do systemu szwajcarskiego na podstawie art. 14 ust. 2 lit. a Rozporządzenia nr 1408/71 (wyjątek opisany w tym przepisie dotyczy personelu w ruchu międzynarodowym). To właśnie ta podstawa prawna do wydania zaświadczeń wskazana przez instytucję szwajcarską stała się zarzewiem sporu.
