Swobodny przepływ osób sprawia, że delegowani obywatele UE mogą przebywać w Holandii bez konieczności spełniania wielu warunków.
Pracownicy, którzy mają tam przebywać dłużej niż cztery miesiące, powinni się zameldować w gminie, w której przebywają, w celu wpisania do Podstawowego Rejestru Osób (sami lub z pomocą pracodawcy). Jeżeli pobyt jest krótszy niż cztery miesiące, delegowany obywatel UE jest zwolniony z tego obowiązku. Przebywając w Holandii musi wyłącznie posiadać ważny paszport lub dowód tożsamości.
Wysyłanie osób z krajów trzecich
Co do zasady, aby wysłać do pracy w Holandii pracownika spoza UE, pracodawca musi uzyskać dla niego pozwolenie na pracę. Nie jest to jednak konieczne, gdy pracownik z kraju trzeciego, zatrudniony w polskim przedsiębiorstwie w ramach transgranicznego świadczenia usług, tymczasowo wykonuje pracę w Holandii – czyli jest delegowany.
Aby skorzystać z tego wyjątku, trzeba spełnić poniższe warunki:
1. pracownik z kraju trzeciego legalnie przebywa i pracuje w Polsce,
2. w Holandii wykonuje pracę podobnego rodzaju jak ta, do której wykonywania jest uprawniony w Polsce,
3. po zakończeniu uzgodnionego czasu świadczenia usług pracownika tego nie może zastąpić inny pracownik z kraju trzeciego,
4. znaczna część działalności polskiego przedsiębiorstwa musi odbywać się w Holandii.
Zanim taki pracownik przyjedzie do Holandii, polskie przedsiębiorstwo musi potrafić wykazać, że wykonuje on pracę w Polsce i że tam opłaca za niego składki na ubezpieczenia społeczne (przedkładając poświadczony formularz A1). Zawiadomienie o fakcie delegowania trzeba złożyć w Urzędzie Ubezpieczeń Pracowniczych najpóźniej w ciągu 2 dni przed rozpoczęciem czynności. Należy je przekazać wypełniając formularze w języku niderlandzkim i angielskim.
Składki tylko w Polsce, podatek nie zawsze
Przy spełnianiu warunków oddelegowania, ubezpieczenia społeczne obowiązkowe są tylko w Polsce. Podatek czasem trzeba naliczyć również w Holandii.
Po spełnieniu warunków z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, pracownik oddelegowany do Holandii na okres nieprzekraczający 24 miesięcy, który nie zostanie wysłany, aby zastąpić inną osobę, podlega polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych. Aby to potwierdzić, trzeba wystąpić do ZUS o wydanie zaświadczenia A1.
W kwestii opodatkowania delegowanych obowiązuje Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów z 12 lutego 2002 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Co do zasady, zarobki pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, jest opodatkowane tylko w Polsce, chyba że pracuje na terytorium Holandii. Wtedy dochód można opodatkować w Holandii i w Polsce, stosując metodę unikania podwójnego opodatkowania.
Wynagrodzenia polskich pracowników są opodatkowane tylko w Polsce, gdy:
a) pracownik przebywa w Holandii do 183 dni podczas każdego 12-miesięcznego okresu rozpoczynającego lub kończącego się w roku podatkowym, i
b) wynagrodzenie wypłaca pracodawca lub w jego imieniu ten, kto nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w Holandii, i
c) kosztów wynagrodzeń nie ponosi zakład ani stała placówka, którą pracodawca ma w Holandii.
Jeśli choćby jeden z tych warunków nie zostanie spełniony, zarobki pracownika są opodatkowane w państwie, w którym wykonuje on pracę (w Holandii) i w państwie zamieszkania (w Polsce), przy zastosowaniu metod unikania podwójnego opodatkowania określonych odpowiednio w art. 23 umowy, w szczególności metody wyłączenia z progresją. ?
Jan de Rooij advocaat (adwokat) z kancelarii Ten Holter Noordam advocaten z siedzibą w Rotterdamie
Zaleca się, aby delegowany do Królestwa Niderlandów pracownik dysponował Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego wydaną w Polsce – jeżeli nie jest objęty powszechnym systemem zabezpieczeń społecznych w żadnym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Również obywatele krajów spoza UE mogą legitymować się taką kartą, jeśli legalnie przebywają w UE i są objęci powszechnym systemem zabezpieczenia społecznego.