- w imieniu pracodawcy organizować pracę,
- przydzielać zadania i sprawdzać ich wykonanie, tj. rozliczać pracowników z powierzonych im zadań,
- odpowiadać wobec pracodawcy za efekty pracy.
Należy wobec tego uznać, że jednostka utworzona dla wykonania skonkretyzowanego zadania, której pracodawca w tym celu przydzielił konieczne środki majątkowe i zatrudnił dla jego osiągnięcia pracowników, stanowi wyodrębnioną komórkę organizacyjną zakładu pracy w rozumieniu przepisów o wynagrodzeniu za godziny nadliczbowe kadry zarządzającej, a kierownik budowy jest osobą zatrudnioną na stanowisku jej kierownika. Takie stanowisko znajduje również odbicie w orzecznictwie Sądu Najwyższego (wyrok z 12 lipca 2005, II PK 383/04).
W żadnym razie na stałe
Nawet wobec kadry zarządzającej nie jest dopuszczalna stała praca w godzinach nadliczbowych i to bez ekwiwalentu. Nie można zwłaszcza konstruować obowiązku świadczenia pracy przez osoby zajmujące stanowiska kierownicze w rozmiarze ograniczającym ich prawo do wypoczynku. Stoi to w sprzeczności z innymi podstawowymi zasadami prawa pracy, jak określone w art. 14 k.p. prawo do wypoczynku.
W związku z tym obowiązek pracy ponad normy czasu pracy jest ograniczony istnieniem takiej konieczności u pracodawcy i nie może mieć charakteru stałego świadczenia pracy ponad limity określone w prawie pracy.
Sąd Najwyższy zawsze wykładał przepisy o pracy osób zarządzających z założeniem jak najszerszej potrzeby ochrony czasu wolnego określonej w nim kategorii zatrudnionych.
W jego orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że - stała praca kierownika wyodrębnionej jednostki organizacyjnej zakładu pracy nie należy do jego obowiązków pracowniczych (np. wyrok z 12 kwietnia 1988, I PR 11/88), a takie okoliczności, jak: polecenie kierownikowi świadczenia pracy w wymiarze wykraczającym poza zwykły jej czas, wadliwa organizacja pracy wymuszająca systematyczną pracę ponad ustawowe normy (np. wyroki z 12 marca 1976, I PR 13/76, i z 8 czerwca 2004, III PK 22/04), uzasadniają prawo do dodatków za pracę w godzinach nadliczbowych.
Zatem w odniesieniu do kadry zarządzającej praca w godzinach nadliczbowych powinna mieć również charakter wyjątkowy i nie może stanowić stałego elementu zatrudnienia na stanowisku kierowniczym.
Dodatkowa rekompensata jest dopuszczalna
Zgodnie z ogólnie obowiązującą zasadą działania zawsze na korzyść pracownika art. 151
4
§ 1 k.p. ma charakter jednostronnie bezwzględnie obowiązujący.
Oznacza to, że zarówno w układzie zbiorowym pracy, jak i w umowie o pracę dopuszczalne jest uzgodnienie dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych osób zatrudnionych na stanowiskach kierowników wyodrębnionych jednostek organizacyjnych zakładu pracy.
Jednym słowem zawsze można przyznać kadrze zarządzającej wynagrodzenie za godziny nadliczbowe na takich samych zasadach, jak zwykłym, szeregowym pracownikom. Powinno to być jednak wyraźnie zaznaczone w umowie o pracę lub w układzie zbiorowym.
Pamiętać przy tym należy, że nie ma możliwości odwrotnej, tzn. nie jest prawnie skuteczne wyłączenie prawa do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe szeregowych pracowników, w tym także tych zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych innych niż stanowisko kierownika wyodrębnionej jednostki organizacyjnej.
Autorka jest adwokatem w kancelarii Noerr
Czytaj też:
Zobacz:
» Kadry i płace » Czas pracy » Nadgodziny » Nadgodziny kierownika
» Dobra Firma » Kadry i płace » Wynagrodzenia » Wynagrodzenie za nadgodziny
» Kadry i płace » Menedżer w firmie