Zgodnie z ustawą z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (dalej: ustawa) przedsiębiorca może realizować na własne potrzeby przewozy drogowe. Przewozy takie mogą być wykonywane jednak dopiero po uzyskaniu właściwego zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej.
Kiedy nie jest potrzebne
Obowiązek uzyskania omawianego zaświadczenia nie dotyczy jednak przewozów dokonywanych:
Tylko dla konkretnej firmy
Omawiane zaświadczenie wydawane jest tylko konkretnemu przedsiębiorcy, a zatem nie może zaświadczać o wykonywaniu przewozów drogowych na potrzeby własne przez inny podmiot. Dokument taki nie może stanowić przedmiotu obrotu prawnego. Nie można więc zaświadczenia na przewozy drogowe zbyć lub przekazać innemu przedsiębiorcy. Zaświadczenie wyłącznie potwierdza zgłoszenie i nie oznacza żadnego uprawnienia wynikającego z decyzji administracyjnej. W związku z tym zaświadczenie na przewozy na potrzeby własne jest niezbywalne. Nie może stanowić przedmiotu czynności prawnej jako wyłączone z obrotu prawnego. Jego celem jest bowiem urzędowe potwierdzenie określonego stanu prawnego lub faktu.
Przykład
Adam P. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą PRACA Adam P. uzyskał zaświadczenie do wykonywania przewozów drogowych na własne potrzeby. Takie same przewozy na własne potrzeby chciałby wykonywać również jego przyjaciel Jerzy A. prowadzący działalność gospodarczą pod ?nazwą FIRMA Jerzy A. ?W związku z tym Adam P. postanowił odsprzedać Jerzemu A. uzyskane wcześniej zaświadczenie za ?kwotę 1 tys. złotych. Taka transakcja będzie jednak nieskuteczna, ?gdyż wyżej wymienione zaświadczenie wydawane jest wyłącznie na potrzeby własne, ?a więc nie może zostać sprzedane. ?W celu wykonywania przewozów drogowych na potrzeby własne. ?Jerzy A. zobowiązany będzie do samodzielnego uzyskania niezbędnego zaświadczenia.
Zaświadczenie na przewozy własne jest niezbywalne, czyli jest wyłączone z obrotu prawnego
