Problem
Osoba zatrudniona na stanowisku urzędniczym w urzędzie gminy i zajmująca się w ramach swoich obowiązków podatkami i opłatami lokalnymi chce podjąć dodatkową działalność polegającą na udzielaniu porad podatkowych. Czy po zawiadomieniu wójta będzie to dopuszczalne?
Co mówią przepisy
W art. 30 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (dalej: u.p.s.) przewidziano, że pracownik samorządowy zatrudniony na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, nie może wykonywać zajęć pozostających w sprzeczności lub związanych z zajęciami, które wykonuje w ramach obowiązków służbowych, wywołujących uzasadnione podejrzenie o stronniczość lub interesowność oraz zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy. W razie stwierdzenia naruszenia przez niego któregokolwiek z tych zakazów niezwłocznie rozwiązuje się z nim, bez wypowiedzenia, stosunek pracy w trybie art. 52 § 2 i 3 kodeksu pracy (dalej: k.p.) lub odwołuje się go ze stanowiska.
Zgodnie z art. 52 § 2 k.p. rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia może nastąpić tylko w ciągu miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej zastosowanie tej sankcji. Natomiast w myśl art. 52 § 3 k.p. zwolnienie ze skutkiem natychmiastowym powinno być poprzedzone zasięgnięciem opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej.
Zgodnie z art. 31 u.p.s. pracownik samorządowy zatrudniony na stanowisku urzędniczym, w tym kierowniczym stanowisku urzędniczym, ma obowiązek złożyć oświadczenie o prowadzeniu działalności gospodarczej. Powinien określić w nim charakter tej działalności. W razie zmiany charakteru prowadzonej działalności gospodarczej trzeba złożyć odrębne oświadczenie. Wskazane wyżej oświadczenie o prowadzeniu działalności gospodarczej powinno zostać złożone kierownikowi jednostki w terminie 30 dni od dnia podjęcia tej działalności lub zmiany jej charakteru. W razie niezłożenia w terminie takiego oświadczenia na podwładnego nakładana jest kara upomnienia albo nagany. Odpowiednio stosuje się wówczas art. 109 § 2 i art. 110–113 k.p. Oznacza to m.in., że kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika (art. 109 § 2 k.p.), przy jej wymierzeniu bierze się pod uwagę rodzaj naruszenia obowiązków, stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do pracy (art. 111 k.p.), o zastosowanej karze trzeba zawiadomić podwładnego na piśmie (art. 110 k.p.), pracownik może wnieść sprzeciw (art. 112 k.p.), a karę uważa się za niebyłą po roku nienagannej pracy (art. 113 k.p.).
Podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w oświadczeniu o prowadzeniu działalności gospodarczej powoduje odpowiedzialność na podstawie art. 233 § 1 kodeksu karnego. Grozi za to kara pozbawienia wolności do trzech lat.
