Każda deklaracja o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK złożona do końca lutego 2023 r. przestanie być skuteczna od marca. Dotyczy to także byłych pracowników, którzy mają otrzymać wynagrodzenie za czas zatrudnienia.
Uczestnik PPK może obniżyć swoją wpłatę podstawową nawet do 0,5 proc. wynagrodzenia, jeśli miesięcznie zarabia z różnych źródeł nie więcej niż 1,2-krotności minimalnej płacy. Ma obowiązek pilnować, czy nie przekracza tego progu.
Jeżeli uczestnik pracowniczego planu kapitałowego podejmie środki ze swojego konta po ukończeniu 60 lat, na jego rachunek nie wpłyną już kolejne wpłaty naliczone od pensji ani finansowane z budżetu państwa.
Uczestnik PPK może wypłacić do 25% środków w razie poważnego zachorowania. Do 100% środków można wypłacić na pokrycie wkładu własnego przy kredycie hipotecznym. Po spełnieniu warunków określonych w przepisach, bez podatku można wypłacić także środki po osiągnięciu 60. roku życia.
Uczestnik PPK może w każdym czasie skorzystać ze swoich oszczędności w tym programie. Jeśli wycofa środki przed osiągnięciem 60. roku życia, będzie się to wiązać z pomniejszeniami. Wycofanie środków, czyli dokonanie zwrotu, nie jest jednak rezygnacją z uczestnictwa w PPK.
Jeżeli 1 lipca poziom partycypacji w PPE był niższy niż 25% osób zatrudnionych, pracodawca, który – z uwagi na prowadzenie PPE – nie wdrożył PPK, musi uruchomić ten program. O liczbie swoich pracowników i uczestników PPK, według stanu na 1 lipca, pracodawca ma obowiązek poinformować Polski Fundusz Rozwoju.
Od 4 czerwca 2022 r. pracodawca może zawrzeć dla pracownika umowę o prowadzenie PPK już po 14 dniach zatrudnienia. Ma na to czas do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęły trzy miesiące (90 dni) zatrudnienia.
Od 4 czerwca br. Państwowa Inspekcja Pracy może kontrolować wszystkie podmioty zatrudniające w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych. Do zadań PIP należy m.in. ściganie wykroczeń polegających na nakłanianiu osoby zatrudnionej lub uczestnika PPK do rezygnacji z oszczędzania w tym programie.
Zmiany polegają m.in. na skróceniu minimalnego okresu zatrudnienia potrzebnego do „zapisania” pracownika do PPK. Możliwy będzie także szybszy transfer środków pracownika na nowy rachunek PPK, za pośrednictwem nowego pracodawcy.
Najnowsze zmiany w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych (dalej „ustawa o PPK”) wprowadziła ustawa z 28 kwietnia 2022 r. o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021–2027. Większość przepisów nowelizacji wchodzi w życie 4 czerwca 2022 r.Pracodawca będzie mógł zawrzeć w imieniu pracownika umowę o prowadzenie PPK już po 14 dniach zatrudnienia, ale nie będzie musiał skorzystać z tej możliwości. Nadal będzie miał czas na zawarcie umowy o prowadzenie PPK do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęło 90 dni zatrudnienia tej osoby.Po „zapisaniu” nowej osoby zatrudnionej do PPK i wypłacie wynagrodzenia, pierwsze wpłaty do PPK będzie można przekazać do instytucji finansowej już w miesiącu, w którym dla tej osoby została zawarta umowa o prowadzenie PPK. Natomiast złożona przez uczestnika PPK deklaracja finansowania dodatkowej wpłaty do PPK będzie obowiązywać dopiero od miesiąca następującego po miesiącu jej złożenia.Pracownik, który jest już uczestnikiem PPK w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, będzie składał nowemu pracodawcy informację o swoich rachunkach PPK w ciągu 7 dni od „zapisania” go do PPK przez tego nowego pracodawcę. Tak, jak dotychczas, pracownik może później nie zgodzić się na transfer środków za pośrednictwem nowego pracodawcy.
