Tak uznała Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 16 czerwca 2011 (ILPB3/423-369/08/11-S/ŁM).
Zgromadzenie wspólników spółki podjęło uchwałę, na mocy której zysk wynikający z rocznego sprawozdania finansowego zostanie przeznaczony do podziału pomiędzy wspólników w formie dywidendy. Jednocześnie, na mocy tej samej uchwały, zdecydowano o ratalnej wypłacie dywidendy. Wypłata całego zysku przeznaczonego do podziału miała nastąpić najpóźniej do dnia wskazanego w uchwale.
W związku z tym spółka zadała pytanie, czy wypłata dywidendy na podstawie tej uchwały (do dnia w niej wskazanego) skutkuje dla niej koniecznością rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Spółka uznała, że w takiej sytuacji obowiązek podatkowy powstać nie może.
Izba skarbowa nie zgodziła się z tym stanowiskiem, twierdząc, że niewypłacenie dywidendy i korzystanie nieodpłatnie przez spółkę ze środków pieniężnych należnych wspólnikom skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Prawidłowość tego stanowiska potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu.
Spółka nie zgodziła się z tym i wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który przyznał jej rację. Zdaniem NSA, w stanie prawnym obowiązującym w 2008 r., określenie w uchwale zgromadzenia wspólników spółki z o.o. o podziale zysku terminu wypłaty dywidendy wspólnikom późniejszego niż dzień podjęcia uchwały nie powodowało otrzymania nieodpłatnego świadczenia.
