Jak prawidłowo sporządzić informacje dla zagranicznych kontrahentów

Informacja o przychodach osoby fizycznej (spółki osobowej) jest sporządzana na formularzu IFT-1/IFT-1R, natomiast informacja o przychodach osoby prawnej (innego podmiotu zbiorowego) na formularzu IFT-2/IFT-2R.

Obie informacje obejmują wszystkie te przychody (dochody), które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT) lub ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa o CIT) powinny podlegać zryczałtowanemu opodatkowaniu u źródła (tj. w tym wypadku w Polsce).

[b]IFT-1R należy złożyć do końca lutego roku następnego, IFT-2R do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym (jeśli pokrywa się on z rokiem kalendarzowym, to do końca marca).[/b]

[srodtytul]Na jakiej podstawie[/srodtytul]

O informacjach IFT-2 (dla osób prawnych) mówi art. 26 ust. 3 – 3d ustawy o CIT. Co do zasady informacje te mają obowiązek sporządzać i przekazywać (podatnikom i organom podatkowym) płatnicy pobierający zryczałtowany podatek u źródła od przychodów uzyskiwanych przez osoby zagraniczne. [b]Chodzi m.in. o dochody z odsetek, należności licencyjnych, dywidend (i innych przychodów z udziałów w zyskach osób prawnych), przychody uzyskiwane przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej lub żeglugi powietrznej, przychody z tytułu niektórych usług niematerialnych (świadczeń doradczych, reklamowych, zarządzania, badania rynku).[/b]

Jednak, zgodnie z art. 26 ust. 3d ustawy o CIT, informację IFT-2 powinni sporządzić i przekazać (ale tylko organowi podatkowemu, a nie podatnikom) również przedsiębiorcy, którzy wypłacają należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązani do poboru podatku. Nawet gdy nie ma obowiązku poboru podatku u źródła, trzeba przekazać informację IFT-2 organowi podatkowemu.

Analogiczne regulacje zawarte są w art. 42 ust. 2 pkt 2, ust. 3 – 6 ustawy o PIT. Informacje IFT-1 przekazywane są zatem na podobnych zasadach i w podobnych przypadkach jak informacje IFT-2. Można wskazać tylko na jedną odrębność, wynikającą z art. 42 ust. 7 ustawy o PIT, a związaną z innym systemem opodatkowania dochodów z oszczędności, jaki obowiązuje w Unii Europejskiej. Jeśli bowiem osoba zagraniczna uzyskuje tzw. dochody z oszczędności – objęte informacją IFT-3 – wówczas dochodów tych (przychodów) nie wykazuje się dodatkowo w informacji IFT-1.

[wyimek]Ponieważ ostatni dzień lutego przypada w sobotę, formularz IFT-1R trzeba złożyć najpóźniej 2 marca[/wyimek]

[srodtytul]W jakim terminie[/srodtytul]

Przepisy ustawy o PIT oraz ustawy o CIT przewidują natomiast różne terminy sporządzania informacji IFT.

Otóż z przepisów ustawy o PIT wynika, że informacje IFT-1 (dla osób fizycznych) powinny być sporządzone i przesłane urzędom oraz podatnikom w terminie do końca lutego roku następującego po tym roku podatkowym, w którym uzyskiwane były przychody (dochody) objęte informacją IFT. Jeśli płatnik wcześniej zakończy działalność, informację musi sporządzić i przekazać w terminie do dnia zaprzestania działalności (w obu wypadkach jest to informacja IFT-1R).

Natomiast na pisemny wniosek podatnika płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany sporządzić i przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imienną informację. Wtedy jest to informacja IFT-1. [b]Nawet jeśli płatnik w trakcie roku sporządzi jedną lub więcej IFT-1, to tak czy inaczej powinien po zakończeniu roku sporządzić „zbiorczą” informację IFT-1R, w której wykaże wszystkie dochody osiągnięte w danym roku przez podatnika, a objęte obowiązkiem ujęcia na formularzu IFT. [/b]Sporządzenie informacji jednorazowej nie zwalnia go od sporządzenia informacji całorocznej do końca lutego.

W innych terminach wystawia się informacje IFT-2 (dla podatników będących osobami prawnymi). Co do zasady informację należy sporządzić i przesłać do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym wypłacone były przychody. Przedsiębiorcy, u których rok podatkowy pokrywa się z kalendarzowym, powinni zatem sporządzać je do końca marca roku następnego. Jeśli płatnik wcześniej zakończy działalność, informację musi sporządzić i przekazać w terminie do dnia zaprzestania działalności (jest to informacja IFT-2R).

Także i w tym wypadku – na pisemny wniosek podatnika – płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany sporządzić i przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu informację IFT-2. Nie zwalnia go to ze sporządzenia rocznej informacji IFT-2R (w terminie do końca trzeciego miesiąca następnego roku podatkowego).

[srodtytul]Do którego urzędu[/srodtytul]

Przepisy ustaw o podatkach dochodowych przewidują, że informacja IFT powinna być złożona do właściwego organu podatkowego; jest to urząd skarbowy, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przepisów [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178907]rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (DzU z 2005 r. nr 165, poz. 1371 ze zm.)[/link] wynika, że w razie poboru podatku za pośrednictwem płatnika właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych ustaleni ze względu na adres jego siedziby lub miejsca zamieszkania. Tylko wyjątkowo, gdy podatnicy uzyskują dochody (przychody) z tytułu wywozu ładunków i pasażerów, przyjętych do przewozu w polskich portach morskich – właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych, ustaleni według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podmiotu świadczącego usługi agenta morskiego.

Urząd właściwy do złożenia IFT ustala się więc ze względu na siedzibę (miejsce zamieszkania) płatnika albo agenta morskiego >patrz ramka.

[srodtytul]W złotych czy w walucie[/srodtytul]

Przepisy nie określają, w jakiej walucie powinny być uwidocznione kwoty wpisywane na formularzach IFT(kwoty przychodów, podatku etc.). Biorąc pod uwagę to, że podatek był pobierany w złotych, także i podstawa opodatkowania musi być w złotych. W związku z tym należałoby stosowne kwoty podać w złotych, ewentualnie dodatkowo (w nawiasie) podać informacje o ich wysokości w walucie obcej, w której wypłacane były kwoty przychodu.

[srodtytul]Gdy trudno ustalić dane podatnika[/srodtytul]

Niekiedy zdarza się, że powstaje obowiązek poboru zryczałtowanego podatku od przychodów osób zagranicznych, lecz trudno ustalić wszystkie dane podatnika. Może tak być choćby w razie zakupu różnego rodzaju usług niematerialnych przez Internet.

To, że nie można ustalić wszystkich danych podatnika, nie zwalnia płatnika ani z obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku, ani z obowiązku wystawienia informacji IFT. Przedsiębiorca nabywający określone usługi i wypłacający należności podlegające w Polsce zryczałtowanemu podatkowi jest płatnikiem i ma obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku. Oczywiście powstawać mogą wówczas trudności z wypełnieniem formularzy IFT, a przecież w nich wpisać należy stosowne dane podatnika. Zawsze jednak można poszukiwać danych sprzedawców poprzez strony internetowe, z których zamawia się dane usługi. Firmy powinny udostępniać dane kontaktowe na swoich stronach internetowych. Jeśli usługi są zamawiane i kupowane przez pośredników, to można spróbować ściągnąć dane firmy z sieci.

[srodtytul]Skutki niezłożenia lub błędnego wypełnienia[/srodtytul]

Pojawia się tu pytanie o ewentualną odpowiedzialność karnoskarbową za niezłożenie lub niewłaściwe wypełnienie informacji podatkowych IFT-1/IFT-1R (bądź IFT-2/IFT-2R). W rozumieniu ordynacji podatkowej (a więc i kodeksu karnego skarbowego, dalej k.k.s.) te informacje traktować należy jako „deklaracje podatkowe”. Osoba zobowiązana do ich złożenia jest płatnikiem (działa jako płatnik), chyba że informacjami miałyby być objęte przychody, które w Polsce były zwolnione od podatku.

W związku z tym karze może podlegać samo niezłożenie informacji IFT w terminie. Jednak przepisy kodeksu karnego skarbowego z niezrozumiałych względów różnicują odpowiedzialność w zależności od tego, czy chodzi o informację IFT-1/IFT-1R, czy IFT-2/IFT-2R.

Otóż niezłożenie informacji IFT-1/IFT-1R jest przestępstwem skarbowym albo wykroczeniem skarbowym (w zależności od wagi czynu) kwalifikowanym z art. 80 § 2 lub § 4 k.k.s. (przepis ten wprost odwołuje się do informacji, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT). Z czynem zabronionym mamy do czynienia zawsze, nawet wtedy, gdy przedsiębiorca obowiązany do jej złożenia nie działa jako płatnik (gdy informacja IFT dotyczy przychodów wolnych od podatku na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Natomiast niezłożenie informacji IFT-2/IFT-2R (ponieważ nie ma w k.k.s. przepisu szczególnego) jest wykroczeniem skarbowym z art. 79 § 2 k.k.s., zagrożonym karą grzywny (do 20-krotności minimalnego wynagrodzenia, a w przypadku ukarania mandatem – do dwu- krotności minimalnego wynagrodzenia). Nie jest przy tym czynem zabronionym – i nie podlega karze – niezłożenie informacji IFT-2/ IFT-2R o przychodach zwolnionych od podatku na podstawie umowy międzynarodowej. Składający informację nie działa wówczas jako płatnik.

Podobny dualizm istnieje także w razie ewentualnego złożenia informacji nieprawdziwej. Otóż złożenie nieprawdziwej informacji IFT-1/IFT-1R jest przestępstwem skarbowym z art. 80 § 3 k.k.s. Natomiast za złożenie nieprawdziwej informacji IFT-2/IFT-2R do odpowiedzialności karnoskarbowej pociągnąć już nie można. Brakuje bowiem ku temu podstawy prawnej.

[ramka][b]Który urząd jest właściwy[/b]

W zależności od tego, w jakim województwie płatnik (względnie agent morski) ma siedzibę (miejsce zamieszkania), powinien złożyć formularz IFT:

- w województwie dolnośląskim do Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu;