Świadczenia kompleksowe są w biznesie codziennością. Często zamawia się towary z wliczonym kosztem przesyłki lub usługę z wliczonym kosztem materiałów. Istotną kwestią przy tego typu świadczeniach jest nie tylko sposób opodatkowania takich świadczeń, ale również sposób ich dokumentowania.
Świadczenie kompleksowe to świadczenie złożone z usługi głównej i pomocniczej, których rozdzielenie na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług z ekonomicznego punktu widzenia miałoby charakter sztuczny. Przykładem może być chociażby zakup okien z montażem, zakup towaru „na wymiar" wraz z usługą cięcia, usługa fryzjerska wraz z zastosowaniem odpowiednich kosmetyków do włosów. Przy tego typu transakcjach przyjmuje się zasady opodatkowania właściwe dla świadczenia głównego – dostawy towarów lub świadczenia usług, w zależności od tego, które jest dominujące. Wówczas podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę, którą sprzedający/usługodawca ma otrzymać od nabywcy/usługobiorcy, włącznie z podatkami, cłem, opłatami i innymi należnościami o podobnym charakterze (z wyjątkiem kwoty podatku), a także kosztami dodatkowymi takimi jak prowizje, opakowania, transport i ubezpieczenie. Oznacza to, że przyjmuje się miejsce świadczenia, właściwą stawkę podatku oraz moment powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia głównego.