Na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej, w związku z podróżami służbowymi pracowników, spółka nabywa bilety lotnicze uprawniające do przelotu na trasach obsługiwanych przez zagranicznych przewoźników. Ci nie posiadają miejsca siedziby ani zarządu na terytorium RP, nie prowadzą oni również działalności w Polsce za pośrednictwem zakładu. W większości przypadków bilety lotnicze nabywane są za pośrednictwem polskich biur podróży oraz agencji turystycznych. Potwierdzeniem zakupu biletów lotniczych jest faktura wystawiana przez pośrednika zawierająca takie dane jak nazwa (firma) zagranicznego przewoźnika oraz trasa przelotu.
Firma zaznaczyła, że na niektórych fakturach pośrednik umieszcza adnotację, że działa w imieniu i na rzecz zagranicznego przewoźnika. Zapytała czy w sytuacji nabycia biletów lotniczych za pośrednictwem polskich biur podróży lub agencji turystycznych ciąży na niej obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rachunek pośredników. Jej zdaniem w opisanym przypadku podmiotami zobligowanymi do pobrania i zapłaty podatku u źródła są pośrednicy, bo to oni realizują wpłaty na właściwe rachunki zagranicznych przewoźników.
Inaczej sprawę widział fiskus, który zróżnicował skutki nabywania biletów lotniczych zagranicznych przewoźników u niezależnych pośredników oraz u zależnych. Uznał, że stanowisko spółki jest prawidłowe tylko w odniesieniu do niezależnych pośredników.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uznał, że zróżnicowanie statusu pośredników to nieuprawnione rozszerzenie zakresu oceny stanowiska skarżącej poza dane wynikające ze stanu faktycznego. WSA przyznał rację firmie, że zaskarżona interpretacja jest w istocie warunkowa. Co do meritum sporu, tj. oceny czy w sytuacji nabycia biletów lotniczych za pośrednictwem polskich biur podróży lub agencji turystycznych na spółce ciąży obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rachunek pośredników, sąd podzielił w pełni pogląd wyrażony już w orzecznictwie. Wynika z niego, że ustawodawca nie eksponuje kwestii ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia ani kwestii stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem. Odwołuje się w sposób wyraźny do czynności wypłaty należności z określonych tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.
Skarżąca podała we wniosku, że w większości przypadków bilety lotnicze nabywa za pośrednictwem polskich podmiotów zajmujących się organizowaniem podróży krajowych i zagranicznych, w szczególności biur podróży oraz agencji turystycznych. Potwierdzeniem zakupu biletów lotniczych jest faktura wystawiana przez pośrednika, w której zawarte są takie dane jak nazwa (firma) zagranicznego przewoźnika oraz trasa przelotu. Wskazaną na fakturze kwotę, obejmującą cenę biletu lotniczego oraz wartość prowizji przysługującej pośrednikowi, spółka przelewa na rachunek bankowy pośrednika. W treści zadanego pytania firma akcentowała fakt wypłaty (zapłaty z tytułu nabycia biletów lotniczych) na rzecz i na rachunek pośredników – polskich biur podróży lub agencji turystycznych (rezydentów podatkowych). W takiej sytuacji, w ocenie WSA, nie ma podstaw do uznania, że skarżąca uiszczając równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia desygnaty normy z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Choć ponosi ekonomiczny ciężar świadczenia, to nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Bezpośrednich wypłat z tego tytułu dokonuje pośrednik.