Inne rachunki wykonuje się, gdy pracownik jest opłacany stałą stawką, a inne gdy otrzymuje pensję o charakterze zmiennym >patrz tabela 3.
Niejednoznaczne przepisy
Na mocy § 9 rozporządzenia urlopowego, przy liczeniu wynagrodzenia za urlop ze składników zmiennych, podstawę rachunków należy podzielić przez liczbę godzin, w czasie których pracownik wykonywał pracę w okresie, z którego została ustalona ta podstawa. Czytając ten przepis, można by uznać, że prawodawca nakazuje przy wyznaczaniu stawki za 1 godzinę urlopu stosować dzielnik w postaci liczby godzin przepracowanych w miesiącach, w których wypłacono pensję uwzględnioną w podstawie urlopowej, nawet w razie wypłacania pensji za dany miesiąc w miesiącu kolejnym. Skutkowałoby to dzieleniem sumy składników zmiennych przez liczbę godzin nieadekwatną do rzeczywistego czasu przepracowanego w okresie, za który składniki te faktycznie wypłacono. Takie działanie byłoby nieuzasadnione i niezgodne z art. 172 k.p. Przepis ten stanowi, że za czas płatnego wypoczynku pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Dlatego przy kalkulowaniu stawki godzinowej za urlop należy stosować dzielnik będący sumą godzin przepracowanych w miesiącach, za które przysługiwały składniki wliczone do podstawy urlopowej.
Przykład
Pełnoetatowy pracownik zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy (praca od poniedziałku do piątku), zgodnie z postanowieniami umowy o pracę otrzymuje wyłącznie wynagrodzenie prowizyjne wypłacane 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za które jest należne. Od 3 do 14 lipca 2017 r. (80 godz.) przebywał na urlopie wypoczynkowym. W okresie od kwietnia do czerwca 2017 r. uzyskał następujące kwoty prowizji:
