Spór w sprawie dotyczył przedłużenia terminu zwrotu prawie 70 tys. zł nadwyżki VAT za luty 2014 r. Fiskus przedłużył go ze względu na zakwestionowanie prawa do zwrotu w trakcie prowadzonej kontroli podatkowej oraz nieostateczny charakter dokonanej w protokole oceny prawnej sprawy. Potem w toku postępowania podatkowego termin ten był przedłużany aż siedem razy, do czerwca 2018 r. Spółka nie godziła się na taki obrót sprawy. Przede wszystkim tłumaczyła, że chwilą przedłużenia terminu zwrotu VAT jest data skutecznego doręczenia postanowienia w tej sprawie, a nie data jego wydania. Tymczasem sporne postanowienie zostało odebrane przez pełnomocnika spółki już po upływie terminu do dokonania zwrotu przez organ I instancji. W jej ocenie dla skutecznego przedłużenia terminu zwrotu podatku nie wystarczy samo nadanie przesyłki w placówce pocztowej.
Czytaj także: Zasady elektronicznego doręczania pism
Ta argumentacja nie przekonała jednak urzędników skarbówki i sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Sąd zauważył, że w orzecznictwie pojawiła się rozbieżność czy warunkiem skutecznego przedłużenia terminów (60 dni – art. 87 ust. 2 ustawy o VAT oraz 25 dni – art. 87 ust. 6 ustawy o VAT) jest doręczenie postanowienia naczelnika urzędu skarbowego przed ich upływem, czy wystarczy nadanie go przed upływem tych terminów na poczcie, czy nawet wystarczy samo wydanie.
Problemem miał zająć się nawet poszerzony skład Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jak tłumaczył WSA ostatecznie uchwała nie została podjęta, ale w sprawie zapadł wyrok w składzie siedmiu sędziów (I FSK 255/17). Wynika z niego, że termin do zwrotu różnicy podatku może być przedłużony, ale tylko wówczas, gdy przed jego upływem podatnikowi doręczono postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika podczas czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego.
Jak tłumaczył WSA, ustanowione w art. 87 ust. 2 i 6 ustawy o VAT terminy mają charakter materialny. Ich upływ wywołuje bowiem skutek w postaci nabycia prawa do zwrotu różnicy podatku w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości. Rozwiązania prawne pozostawiają podatnikowi określenie uprawnień zwrotu różnicy podatku, który przez złożenie deklaracji podatkowej określa swoje obowiązki lub uprawnienia publicznoprawne. Jednak jeżeli zasadność wykazanego przez podatnika zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, fiskus może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika podczas czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.
