Spółka opisała procedurę zamknięcia ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego. Zgodnie z nią, koszty nabycia towarów lub usług w okresie sprawozdawczym ujmuje w księgach w terminie 2–3 dni po zakończeniu tego okresu, a następnie w ciągu kolejnych 2–3 dni księgi zamyka.
Czytaj także: Czy księga podatkowa może być prowadzona w wersji papierowej
Firma zauważyła, że na dzień zakończenia księgowania kosztów może nie posiadać faktur lub rachunków dokumentujących poniesione koszty. W takiej sytuacji koszty te księguje na podstawie szacunków, sporządzonych na podstawie posiadanych danych, jako dowody wewnętrzne. Gdy kwota kosztu wynikająca z później otrzymanej faktury/rachunku jest inna od oszacowanej, różnica ta księgowana jest w następnym okresie rozliczeniowym. Spółka zapytała, czy wydatki kwalifikowane jako koszty pośrednie powinny być rozpoznawane w momencie ich poniesienia, rozumianym jako ujęcie w księgach rachunkowych zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Sama uważała, że w każdym z przypadków decyduje moment ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, co następuje już w nowym okresie rozliczeniowym.
Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Tłumaczył, że podatkowe rozliczenie kosztów pośrednich może nastąpić wyłącznie na podstawie faktury (rachunku), a nie oszacowania (dowodu wewnętrznego). Nie można więc części kosztu, wynikającego z faktury otrzymanej w danym okresie rozliczeniowym, zaliczyć do poprzedniego okresu rozliczeniowego na podstawie dowodu wewnętrznego. W przypadku skorygowania faktury, niewłaściwie rozpoznany koszt powinien być korygowany w tym okresie rozliczeniowym, w którym został rozpoznany.
Czytaj także: System numeracji podatkowej w księdze przychodów i rozchodów
