- Czy w sprawach o przestępstwa skarbowe polegające na narażeniu należności publicznoprawnej na uszczuplenie dopuszczalne jest zarządzenie kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych w celu wykrycia i uzyskania dowodów dla toczącego się postępowania lub zapobieżenia popełnienia nowego przestępstwa skarbowego? Jaka wartość (znaczna czy duża) stanowi próg, od którego dopuszczalne jest zarządzenie takich czynności? – pyta czytelnik.
Przepisy regulujące postępowanie w sprawach o przestępstwa skarbowe dają możliwość prowadzenia kontroli i utrwalania treści rozmów telefonicznych. Podstawą takiego działania jest przede wszystkim art. 237 kodeksu postępowania karnego (dalej: k.p.k.), który wskazuje możliwość prowadzenia podsłuchu. Znajduje on zastosowanie w sprawach karnych skarbowych na mocy art. 113 § 1 kodeksu karnego skarbowego (dalej: k.k.s), który odsyła do k.p.k., stanowiąc o odpowiednim stosowaniu jego postanowień do spraw o przestępstwa skarbowe. Przepisy określające podstawy i warunki stosowania różnego rodzaju środków przymusowych przez właściwe organy zawarte są jednak również w ustawach szczególnych. I tak, podstawę prawną dla podsłuchu w sprawach o przestępstwa skarbowe zawiera również art. 36c ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (dalej: u.k.s.).