Fiskus uważa, że odszkodowania wypłacane wskutek sporów sądowych nie przynoszą żadnego przychodu, nie można więc ich rozliczać w podatkowych kosztach. Tak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Wystąpiła o nią firma, która przegrała spór sądowy ze swoim pracownikiem. Był zatrudniony na podstawie umowy-zlecenia, wystąpił jednak z powództwem o ustalenie stosunku pracy oraz zasądzenie dodatkowych świadczeń pieniężnych. Sąd uznał, że w okresie zatrudnienia istniał między firmą a zleceniobiorcą stosunek pracy. W kwestii świadczeń pieniężnych zawarta została ugoda sądowa. Firma zobowiązała się, że zapłaci pracownikowi odszkodowanie.
Czy może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów? Firma twierdzi, że tak. Wydatek dotyczy osoby, która była w niej zatrudniona. Jest gospodarczo uzasadniony, celem jego poniesienia było zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Nie znajduje się też w katalogu wyłączeń z kosztów określonym w art. 23 ustawy o PIT. Są tam tylko kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem. Podkreślił, że art. 23 ustawy o PIT nie wyłącza takich świadczeń z kosztów. Nie oznacza to jednak, że można je odliczyć. Wydatek musi bowiem spełniać kryteria z art. 22 ust. 1 ustawy. Celem zapłaty odszkodowania nie jest natomiast ani uzyskanie przychodu, ani zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, ale zwolnienie firmy z ciążącego zobowiązania i wynagrodzenie szkody zatrudnionej osoby. Nie ma podstaw do uznania odszkodowania za swoisty ekwiwalent należności przysługujących pracownikowi od pracodawcy. Nie ma także podstaw do zaliczenia go do kosztów.
Skarbówka powołała się też na orzecznictwo sądowe, z którego wynika, że przedsiębiorca powinien ponosić konsekwencje swoich działań i nie może przerzucać ich na budżet państwa. ©?
