Amortyzacja jest kosztem rozłożonym w czasie, który pokazuje zmianę wartości środka trwałego w kolejnych okresach. Można zatem powiedzieć, że zadaniem tego kosztu jest wykazanie aktywów w ich rzeczywistych wartościach zmieniających się na skutek ich użytkowania w działalności jednostki, a tym samym przedstawienie rzetelnego i jasnego obrazu posiadanego majątku.
W ustawie o rachunkowości (dalej: uor) problematyka ta została ujęta w art. 32. Zgodnie z uor odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Okres amortyzacji powinien rozpoczynać się nie wcześniej niż od momentu przyjęcia środka trwałego do użytkowania i trwać nie dłużej niż do momentu jego całkowitego umorzenia, likwidacji, sprzedaży lub ustalenia fizycznego braku środka trwałego pomimo jego istnienia w ewidencji księgowej. Ustalenie właściwego okresu i stawki amortyzacyjnej następuje na dzień przyjęcia środka trwałego. W tym momencie należy określić również metodę ustalania odpisów amortyzacyjnych, która także determinuje wysokość stawek.
Wymiar ekonomiczny
Przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej należy uwzględnić okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego. Ustawa wymienia przykładowe czynniki, które wpływają na długość tego okresu, takie jak:
- liczba zmian, na których pracuje środek trwały,
- tempo postępu techniczno-ekonomicznego,
