Spółka sprzedaje usługi telekomunikacyjne na rzecz konsumentów (abonentów). W celu intensyfikacji sprzedaży zawiera umowy z agentami. Ich zadaniem jest pozyskiwanie abonentów i zawieranie umów w imieniu i na rachunek spółki. Z tego tytułu spółka wypłaca im prowizję za każdą prawidłowo zawartą umowę. Dodatkowo, agentom przysługują premie, jeśli zawrą oni w miesiącu więcej umów, niż określone limity. Agentom nie przysługuje za to wynagrodzenie. Jeśli umowy nie zostaną skutecznie wdrożone, to wypłacone agentom wynagrodzenie ulega stosownemu skorygowaniu.
Wydatki na prowizje i premie za pozyskanie abonentów firma chciała zaliczać jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu, choć w ujęciu rachunkowym (bilansowym) rozliczane będą one w czasie poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów.
Fiskus nie potwierdził takiego uprawnienia. Zauważył, że ustawa o rachunkowości konsekwentnie posługuje się zwrotem „na dzień", odróżniając go od zwrotu „w dniu". Użycie zwrotu „na dzień" miało na celu wskazanie określonej daty z ostatniego roku obrotowego (okresu sprawozdawczego), do której przyporządkowano określony koszt. Nie ma więc podstaw do innego rozumienia zwrotu „na dzień" dla celów podatkowych. Przemawia za tym przede wszystkim art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.
Spór trafił na wokandę. WSA w Warszawie uwzględnił skargę spółki. Wskazał, że koszty prowizji i premii, jakie ona ponosi, są kosztami pośrednimi i mogą być zaliczone do kosztów w dacie ich poniesienia.
Korzystne dla podatniczki stanowisko potwierdził też Naczelny Sąd Administracyjny. Przypomniał, że zgodnie z art. 15 ust. 4d zdanie 1 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodu, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztów, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, co do zasady uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
