Załóżmy, że uchwała zarządu organizacji związkowej wskazująca osoby podlegające ochronie zawiera 10 nazwisk. Pierwsze trzy osoby na liście to członkowie zarządu związku zawodowego. Kolejne pięć nazwisk to członkowie związku, niebędący w zarządzie, ale upoważnieni do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy. Dwie ostatnie osoby to szeregowi działacze, niewykonujący żadnych funkcji w strukturach związku. Związek zakładowy jest jedyną organizacją zakładową działającą u pracodawcy. Zrzesza 83 członków. Pracodawca jest spółką z o.o., w której zarządzie zasiadają trzy osoby. Dodatkowo pracodawca wyznaczył dwie osoby do wykonywania czynności z zakresu prawa pracy.
Nie zawsze decyduje liczebność organizacji
Maksymalną liczbę działaczy związkowych podlegających ochronie można ustalić na dwa sposoby. Pierwszy, najczęściej spotykany, uzależnia ilość osób chronionych od liczebności organizacji związkowej (tzw. metoda progresywna). W przypadku organizacji zrzeszających więcej niż 20 członków jest to 2 pracowników oraz dodatkowo po 1 pracowniku po przekroczeniu kolejnych progów uzwiązkowienia >patrz ramka. Alternatywnie, związek zawodowy może uzależnić liczbę osób chronionych od liczby osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy (tzw. metoda parytetowa). Kadrę kierowniczą stanowią członkowie zarządu oraz inne osoby upoważnione przez pracodawcę do wykonywania czynności z zakresu prawa pracy.
Wybór metody ustalania liczby osób podlegających ochronie należy do wyłącznej kompetencji związku. W praktyce organizacja związkowa kalkuluje, która metoda pozwoli jej wskazać większą liczbę członków, jako osoby podlegające ochronie i tę metodę wybiera.
Oba wskazane sposoby dotyczą tylko organizacji reprezentatywnych. Jeżeli w zakładzie działa więcej związków zawodowych, to te, które nie mają przymiotu reprezentatywności, mogą wskazać po jednym pracowniku podlegającym szczególnej ochronie.
