Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów zakazuje przedsiębiorcom podejmowania działań, których celem lub skutkiem, choćby niezamierzonym, miałoby być wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji, jeżeli działanie to wiązałoby się z zawarciem porozumienia z innym lub innymi przedsiębiorcami. Przepisy w szczególności wskazują – jako zakazane – na porozumienia polegające na ustalaniu cen lub innych warunków zakupu i sprzedaży towarów, ograniczaniu lub kontrolowaniu produkcji lub zbytu oraz postępu technicznego lub inwestycji, podziale rynków zbytu lub zakupu. Zakaz zawierania tego typu porozumień wyraża art. 6 ustawy.
Pozycja dominująca
Z kolei art. 9 zakazuje nadużywania pozycji dominującej na rynku właściwym przez jednego lub kilku przedsiębiorców. Takie działanie może polegać w szczególności na bezpośrednim lub pośrednim narzucaniu nieuczciwych cen, w tym cen nadmiernie wygórowanych albo rażąco niskich, odległych terminów płatności lub innych warunków zakupu albo sprzedaży towarów, ograniczeniu produkcji, zbytu lub postępu technicznego ze szkodą dla kontrahentów lub konsumentów, stosowaniu w podobnych umowach z osobami trzecimi uciążliwych lub niejednolitych warunków umów, stwarzających tym osobom zróżnicowane warunki konkurencji.
Jeszcze innym przykładem nadużywania pozycji dominującej może być uzależnianie zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani zwyczajowego związku z jej przedmiotem albo przeciwdziałanie ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji. Na straży przestrzegania reguł uczciwej konkurencji stoi Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Decyzja prezesa
W przypadku stwierdzenia i udowodnienia któregoś z powyższych czynów prezes urzędu wydaje decyzję, w której uznaje daną praktykę za ograniczającą konkurencję i nakazuje jej zaniechania, jeżeli do czasu wydania decyzji przedsiębiorca sam z niej nie zrezygnował. Jednak na tym uprawnienia prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów się nie kończą. Może on także skorzystać ze środków zaradczych, które zostały określone w art. 10 ust 4 i 5 ustawy.
Zgodnie z pierwszym z nich w celu zaniechania stosowania praktyki lub usunięcia jej skutków może nakazać zastosowanie środków polegających w szczególności na:
