Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
„Praca na rzecz” to także wystawianie faktury w ramach umowy B2B
Jeżeli ZUS uzna, że pracownik w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje dla swojego pracodawcy tę samą pracę co na etacie (zarzut tzw. pracy na rzecz), przypisze firmie zaległe składki.
ZUS, w ramach prowadzonych kontroli płatników składek, w większości przypadków koncentruje się na poprawności odprowadzania przez nich składek. Często stawia wówczas zarzut tzw. pracy na rzecz.
Zgodnie z utrwaloną wykładnią Sądu Najwyższego w zakresie dotyczącym „pracy na rzecz” przesłanką decydującą o uznaniu ubezpieczonego za pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych jest to, że będąc pracownikiem związanym stosunkiem pracy z danym pracodawcą jednocześnie świadczy na jego rzecz pracę w ramach umowy cywilnej zawartej z nim lub innym podmiotem, a żeby uznać, że doszło do „pracy na rzecz”, konieczne jest uzyskanie przez pracodawcę „rezultatu pracy”. W wyroku z 20 sierpnia 2014 r. (III AUa 204/14) Sąd Apelacyjny w Gdańsku stwierdził, że: „w kontekście przepisu art. 8 ust. 2a u.s.u.s. zwrot ten opisuje zatem sytuację faktyczną, w której należy zastosować konstrukcję uznania za pracownika. Jest nią istnienie trójkąta umów, tj.:
Pozostało 89% artykułu
