Po rozpatrzeniu wniosku firmy deweloperskiej, prezydent Krakowa ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego. Była to budowa odcinka osiedlowej sieci cieplnej w technologii rur preizolowanych, uznana za inwestycję celu publicznego o znaczeniu lokalnym. Miała też wszystkie wymagane uzgodnienia i opinie.
Czytaj także: Planowanie: jak zdefiniować inwestycję celu publicznego
Jej prawną podstawą był art. 4 ust. 2 pkt 1,2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który przewiduje, że w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dopuszczalne są dwa rodzaje decyzji: decyzja o warunkach zabudowy oraz decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Inwestycja celu publicznego musi spełniać łącznie dwa warunki. Pierwszym jest realizacja celu publicznego, wskazanego w art. 6 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Drugim – znaczenie lokalne lub ponadlokalne.
Od tej decyzji odwołała się do samorządowego kolegium odwoławczego spółdzielnia mieszkaniowa. Stwierdziła, że realizacja inwestycji, której przebieg wyznaczono m.in. przez 12 działek spółdzielni. ograniczy jej możliwości inwestycyjne, i spowoduje wycinkę drzew i zieleni. Przepisy pozwalają bowiem wywłaszczać właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, jeżeli tego wymaga realizacja inwestycji celu publicznego.
