Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku II CSK 706/17 z 13 września 2018 r.
Spółka z o.o. domagała się jako strona powodowa wyłączenia z masy upadłości pozwanej spółki z o.o. w upadłości likwidacyjnej bliżej określonej ilości stopu aluminium i innych przedmiotów. W umowie o współpracy handlowej, strona powodowa zobowiązała się dostarczyć pozwanej złom do produkcji. Jego cena miała być ustalana każdorazowo na dany tydzień dostawy, a płatność miała odbywać się w terminie trzydziestu dni liczonych od dnia dostawy na podstawie faktur VAT. W kontrakcie, strona powodowa nie zastrzegła własności sprzedanego złomu aż do uiszczenia jego ceny. Nie zrobiła tego także w momencie sprzedaży poszczególnych jego partii, jak i takiego zastrzeżenia nie wpisała do poszczególnych faktur. Zastrzeżenia dokonała dopiero po wniesieniu pozwu o zapłatę ceny w piśmie nieodebranym przez pozwaną. Na gruncie tych ustaleń, sąd I instancji uznał, że nie doszło do skutecznego zastrzeżenia własności sprzedanego złomu, co czyniło bezzasadnym żądanie wyłączenia go z masy upadłości. Sąd okręgowy apelację oddalił.