Przykład
Zatrudniony na 1/4 etatu pracuje cztery godziny w poniedziałki i sześć godzin we wtorki. W umowie o pracę wskazano, że limit wynosi siedem godzin na dobę. Jeżeli podwładny będzie wykonywał pracę w środę, to zgodnie z umową nie będzie mu przysługiwał dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych.
Spór co do zapłaty
Z przepisów nie wynika jednoznacznie, czy dopuszczalne jest ustalenie, że dodatek dla pracowników w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje dopiero po przekroczeniu ustawowych norm czasu pracy. Część specjalistów uważa, że w art. 151 § 5 k.p. zobowiązano strony do ustalenia w umowie limitu godzin pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika niepełnoetatowego do dodatku do wynagrodzenia, ale nie określono wysokości tego limitu. Należy zatem przyjąć, że jest to pozostawione decyzji stron. Natomiast innym zdaniem takie ustalenia są niedopuszczalne i nie można przyjąć, że dodatek będzie przysługiwał pracownikowi zatrudnionemu w podstawowym systemie czasu pracy dopiero po przekroczeniu ośmiu godzin na dobę lub 40 godzin na przeciętnie tydzień (E. Szemplińska, „Kodeks pracy. Komentarz", red. L. Florek). Tę opinię podziela także Państwowa Inspekcja Pracy.
Sąd Najwyższy konsekwentnie wyraża stanowisko, zgodnie z którym pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy nie przysługuje dodatek, o którym mowa w art. 151
1
§ 1 k.p., jeżeli nie zostanie ustalona na podstawie art. 151 § 5 k.p. dopuszczalna liczba godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy. Zatem jeżeli w angażu nie określono liczby godzin powyżej niepełnego wymiaru czasu pracy obowiązującego pracownika, po przekroczeniu której przysługuje mu dodatek jak za pracę w godzinach nadliczbowych, pracodawca nie ma obowiązku zapłaty dodatku, jeśli praca nie przekracza powszechnie obowiązujących norm czasu pracy. Podwładny ma natomiast prawo do normalnego wynagrodzenia za przepracowane godziny. Pracodawca ma obowiązek zapłaty dodatku dopiero po przekroczeniu norm (uchwała Sądu Najwyższego z 4 kwietnia 2014 r., I PK 249/13, postanowienie SN z 17 marca 2012 r., III PK 77/11, wyrok SN z 9 lipca 2008 r., I PK 315/07). Dodatek, o którym mowa w art. 151 § 5 k.p., przysługuje jedynie wtedy, gdy strony dojdą do porozumienia co do dopuszczalnej liczby godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy.