Obecnie coraz więcej firm dostarczających różnego rodzaju oprogramowanie dla firm oferuje możliwość korzystania z nich za pośrednictwem Internetu po opłaceniu abonamentu. Chodzi o systemy ERP (Enterprise Resource Planning, czyli planowanie zasobów przedsiębiorstwa), CRM (Customer Relationship Management, czyli zarządzanie kontaktami z klientami), aplikacje do pracy grupowej, a nawet programy antywirusowe. Jednak aplikacje to nie wszystko.
Można także w ten sam sposób użytkować sprzęt. Zamiast kupować kolejne serwery, przestrzeń dyskową, pamięci masowe do składowania stale rosnącej liczby danych, można je wynająć i zarządzać nimi przez Internet. Do korzystania z usług chmury (cloud computing) użytkownik najczęściej potrzebuje tylko przeglądarki internetowej, by mieć dostęp do danych przechowywanych w środowisku dostawcy.
Wiele firm korzysta już od dawna z takich możliwości, choć niekoniecznie określa je mianem cloud computing. Jedną z pierwszych usług w tym modelu był wynajem oprogramowania, czyli Software as a Service. Ponieważ jednak oferta się poszerzyła, organizacje podjęły próbę usystematyzowania usług według ich rodzaju.
NIST (National Institute of Standards and Technology, czyli Narodowy Instytut Standaryzacji i Technologii) – amerykańska agencja federalna pełniąca funkcję analogiczną do polskiego Głównego Urzędu Miar – podzieliła usługi cloud na trzy kategorie, które nazwano kolejno: oprogramowanie jako usługa – Software as a Service (SaaS), infrastruktura jako usługa – Infrastructure as a Service (IaaS), platforma jako usługa – Platform as a Service (PaaS).
Korzystanie z rozwiązań w chmurze można także podzielić na tzw. usługi publiczne i prywatne.