1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (DzU poz. 2215; dalej: PPK). Wprowadziła ona dodatkowy, dobrowolny system długoterminowego oszczędzania, który ma stanowić uzupełnienie dla trzeciego filaru polskiego systemu zabezpieczeń społecznych. Program będą zasilać pracodawcy, pracownicy i budżet państwa. W ustawie przewidziano okresy przejściowe – pierwsze podmioty zobowiązane do utworzenia PPK będą miały obowiązek je utworzyć od 1 lipca 2019 r.
Czytaj także: Pracownicze Plany Kapitałowe: oszczędności na przyszłość dla milionów Polaków
System PPK ma działać równolegle z Pracowniczymi Programami Emerytalnymi (PPE), Indywidualnymi Kontami Emerytalnymi (IKE) i Indywidualnymi Kontami Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE). Celem ustawodawcy jest utworzenie powszechnie stosowanej metody oszczędzania, która umożliwi podniesienie dochodu po przejściu na emeryturę.
Młodsi z automatu
PPK będą automatycznie obejmować wszystkich pracowników między 18. a 55. rokiem życia. Jednak będą oni mogli w każdej chwili zrezygnować z uczestnictwa w programie.
Ustawodawca postarał się o zachowanie faktycznej dobrowolności uczestnictwa w PPK pracowników, zabraniając jednocześnie pracodawcy – pod groźbą kary grzywny – aktywnego namawiania ich zarówno do przystąpienia, jak i odstąpienia od programu.