Zgodnie z art. 231 § 1 kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. W myśl natomiast art. 231 § 2 k.p. za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed przejściem części zakładu na innego pracodawcę dotychczasowy i nowy szef odpowiadają solidarnie.
Kodeks pracy nie reguluje zasad odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania powstałe ze stosunku pracy. Stanowi jedynie (w art. 300 k.p.), że w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy. Art. 366 kodeksu cywilnego określa przy tym, że kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel ma prawo żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Wszyscy dłużnicy solidarni są zobowiązani do spłaty aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela.
Jeśli zakład został przejęty w części, pracownik może dochodzić wypłaty zaległych należności od dotychczasowego lub od nowego pracodawcy – według własnego wyboru. Jeżeli jednak zakład przeszedł na nowego pracodawcę w całości – tylko on jako następca prawny odpowiada przed pracownikami za zobowiązania ze stosunku pracy, także te powstałe przed przejęciem.
podstawa prawna: art. 231 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1502)
