Zgodnie ze wspomnianą zasadą (zawartą w ustawie o księgach wieczystych i hipotece) w razie rozbieżności między stanem prawnym nieruchomości określonym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto nabył związane z nieruchomością prawo na podstawie stanu prawnego określonego w księdze.
Oznacza to, że zadaniem rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych jest ochrona nabywców nieruchomości, którzy swoją wiedzę na temat tych nieruchomości czerpią z ksiąg wieczystych. Księgi muszą być dokumentem wiarygodnym i ustawodawca w ten sposób tę wiarygodność zwiększa. Oczywiście nie jest to zasada bezwzględnie obowiązująca w każdym przypadku. Rękojmia wiary publicznej nie chroni rozporządzeń nieodpłatnych (darowizny) ani dokonanych na rzecz nabywcy działającego w złej wierze. Rękojmia nie chroni też kilku praw, np. służebności drogi koniecznej czy też służebności przesyłu.