Jeśli wykazane w roku podatkowym koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, to podatnik ponosi stratę. O wysokość straty poniesionej w danym roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych pięciu latach podatkowych.
Wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może jednak przekroczyć połowy straty. Takie same zasady obowiązują zarówno w ustawie o CIT, jak i ustawie o PIT. W tej ostatniej zawarto jedynie zastrzeżenie, że stratę można rozliczać tylko z dochodami z tego samego źródła.
Przepisy pozostawiają więc pewną swobodę w rozliczeniu straty. Jeśli podatnik osiągnie odpowiednio wysokie dochody, to może zdecydować się na rozliczenie całości straty już w dwóch kolejnych latach podatkowych (po połowie kwoty straty w każdym z nich). Ma również prawo wydłużyć okres rozliczenia i rozbić przy tym stratę na nierówne części.
Warto też zauważyć, że żaden przepis nie nakazuje podatnikowi obniżenia dochodu o część poniesionej wcześniej straty dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym. Możliwe jest jej uwzględnienie w trakcie roku podatkowego przy obliczaniu zaliczek na podatek. Co więcej, odpowiednia część straty przypadająca na bieżący rok podatkowy może w całości pomniejszyć dochód osiągnięty w styczniu.
Przykład