Czy ujawnione w trakcie inwentaryzacji (spisu z natury) niedobory remanentowe towarów handlowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów? – pyta czytelnik.
Katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i w art. 23 ustawy o PIT nie obejmuje strat w towarach handlowych ujawnionych w wyniku inwentaryzacji.
To oznacza, że – co do zasady – straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów (por. interpretację Izby Skarbowej w Łodzi z 6 czerwca 2013 r., IPTPB3/423-97/13-2/KJ).
Jednak dla uznania straty w środkach obrotowych za koszt podatkowy nie wystarczy brak wyłączenia takiej kategorii z kosztów w ustawach podatkowych. Możliwość uznania straty (w znaczeniu „ubytek", „brak czegoś, co się posiadało") za koszt uzyskania przychodów jest uzależniona od jej związku z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. W niektórych przypadkach strata, jako zdarzenie losowe, może być kosztem uzyskania przychodów. Jednak musi to być strata rzeczywista i prawidłowo udokumentowana.
Istotne jest, aby strata nie powstała z winy podatnika, jako wynik jego niedbalstwa lub naruszenia przepisów albo niestosowania się do przyjętych procedur. Każda strata wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego bądź pośredniego związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Warunkiem zaliczenia strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów jest ocena konkretnego zdarzenia obejmująca:
