Niedawno minęło 100 dni od wejścia w życie ustawy o płacy minimalnej (Mindestlohngesetz), która wprowadziła w Niemczech ustawową stawkę 8,50 euro brutto za godzinę pracy. Ustawa ta obowiązuje także wszystkich tych polskich pracowników, którzy świadczą pracę w Niemczech bez względu na miejsce zamieszkania. Muszą ją także stosować pracodawcy zagraniczni, których pracownicy świadczą etatowe zadania nad Łabą.
Nie wiadomo także, czy ustawę o płacy minimalnej stosuje się do kierowców w transporcie tranzytowym. Niemieckie ministerstwo pracy wyjaśniło, że kontrole państwowe o przestrzeganiu tej ustawy w tranzycie przez Niemcy są zawieszone do czasu wyjaśnienia tych wątpliwości przez Komisję Europejską. Wszczęte już postępowania zostają zawieszone na ten okres. Oznacza to, że zagraniczni pracodawcy korzystający z tranzytu przez Niemcy nie muszą stosować stawki minimalnej dla kierowców, są też zwolnieni z obowiązków zgłoszeniowych i ewidencyjnych, które przewiduje ustawa o płacy minimalnej.
Podstawa zatrudnienia
Zgodnie z umową koalicyjną, dzięki której uchwalono ustawę o płacy minimalnej, jej celem jest zapewnienie płacy minimalnej wszystkim mającym status pracowników zatrudnionych w zakładzie konkretnego pracodawcy. Jakiekolwiek porozumienia umowne ograniczające roszczenia pracownika o wynagrodzenie odpowiadające co najmniej płacy minimalnej są nieważne. Takiej stawki pracownik może się domagać bezwarunkowo i nie może z niej zrezygnować.
Ustawa gwarantuje płacę minimalną wszystkim pracownikom, w tym sezonowym i emerytom. Nie obejmuje zaś uczniów, osób nieletnich poniżej 18. roku życia, które nie ukończyły zawodowego kształcenia, osób odbywających praktykę obowiązkową lub dobrowolną na zasadach określonych w ustawie, długoterminowo bezrobotnych w pierwszych sześciu miesiącach zatrudnienia, osób odbywających przygotowanie zawodowe czy dostawców gazet.
Przepisy nie zapewniają płacy minimalnej tzw. samozatrudnionym (Selbständige) oraz osobom świadczącym pracę na umowy o dzieło (Werkvertrag), np. wolnym pracownikom (freie Mitarbeiter) zatrudnianym przez przedsiębiorcę do wykonywania określonej pracy i wystawiających za to rachunek przedsiębiorcy. Praktykowane jest też zawieranie umów, na podstawie których zleca się wykonywanie określonych usług (np. budowę budynku) podmiotowi trzeciemu, który przejmuje jednocześnie odpowiedzialność za swoich pracowników.
