Tegoroczne „Konteksty” odbywają się pod hasłem „Wszystko już było?”.
Kuratorzy festiwalu – Małgorzata Sady, Judit Bador, Roddy – zastanawiają się, czy pogoń za nowością nie prowadzi do wyważania już otwartych drzwi? CJak pogodzić, że wszystko, co „już było” stanowi inspirację dla sztuki współczesnej z dążeniem awangardzistów do przeciwstawiania się tradycji?
Największa wystawa Natalii LL nosi tytuł „Zapisuję wydarzenia zwykłe”, nawiązujący do manifestu artystki „Postawa transformująca” z 1972 roku, w którym pisała: „Sztuka realizuje się w każdym momencie rzeczywistości, każdy fakt, każda sekunda jest dla człowieka jedyna i nigdy niepowtarzalna. Dlatego zapisuję wydarzenia zwykłe i trywialne jak jedzenie, sen, kopulację, odpoczynek, wypowiadanie itp.”
Najlepszym środkiem realizacji tych postulatów od początku była fotografii i film. W 1970 roku razem z Andrzejem Lachowiczem i Zbigniewem Dłubakiem Natalia LL założyła Galerię PERMAFO.
Jej twórczość zaliczana jest dziś do klasyki sztuki konceptualnej i międzynarodowego ruchu sztuki feministycznej. Odwołuje się także do kultury popularnej i mass mediów. A zarazem wciąż budzi silne emocje, czego dowodem ostatnia afera bananowa, czyli usunięcie ze stałej ekspozycji w Muzeum Narodowym w Warszawie dość niewinnej pracy sprzed kilku dekad, z cyklu „Sztuka konsumpcyjna”, przedstawiającej dziewczynę jedzącą banana.
