W toku prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorcy nabywają różne usługi (w tym niematerialne) od swoich kontrahentów. Jeżeli zbywcy nie posiadają w Polsce siedziby lub zarządu, to wówczas na tych przedsiębiorcach ciąży ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. Tym samym polski podmiot, wypłacając zagranicznym kontrahentom wynagrodzenie za tego rodzaju usługi, zobowiązany jest do potrącenia podatku u  źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Obowiązek poboru podatku u źródła dotyczy pewnych kategorii należności, które zostały wyszczególnione przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (patrz ramka).

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, nierezydenci podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Czytaj także: Podatek u źródła: jakie transakcje obejmuje

Oceniając zatem, czy w danym prz...

CZYTAJ TAKŻE

Zagraniczny zakład polskiej firmy nie pobiera podatku u źródła

Kiedy można odliczyć podatek wpłacony za granicą

REKLAMA

Najem urządzenia przemysłowego nie zawsze z podatkiem

Kontrakt w innym kraju daje wyższe koszty

REKLAMA