Takie stanowisko wynika z wydanej przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2020 r. (0111-KDIB1-3.4010.24.2020.1.IM).
Spółka prowadzi działalność w branży programistycznej, w ramach której współpracuje z wykwalifikowanymi informatykami na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych. Osoby te są określane przez spółkę łącznie jako „pracownicy"). Spółka kupuje artykuły spożywcze takie jak np.: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane, pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, paluszki, płatki śniadaniowe, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, które znajdują się w firmowej kuchni i są ogólnodostępne dla pracowników. Ponadto zużywane są podczas spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń, spotkań z kontrahentami w biurach spółki. Artykuły te nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w art. 232 kodeksu pracy. Zakup artykułów spożywczych jest finansowany ze środków obrotowych spółki. Jak wskazała spółka, celem udostępniania produktów jest m.in. zachęcenie pracowników do podjęcia i kontynuowania pracy w spółce.